WYSTĘPOWANIE PRZECIWCIAŁ ANTY-BORRELIA BURGDORFERI U OSÓB Z PODEJRZENIEM BORELIOZY Z LYME

Wprowadzenie: Borelioza z L yme jest wielonarządową chorobą wywoływaną przez krętki Borrelia burgdorferi sensu lato, przenoszone przez kleszcze Ixodes, której obraz kliniczny wiąże się z zajęciem skóry, stawów, układu nerwowego i serca. Diagnostyka laboratoryjna boreliozy z L yme opiera się głównie na wykrywaniu przeciwciał anty-Borrelia burgdorferi metodami serologicznymi.

Cel pracy: ocena poziomu przeciwciał dla specyficznych antygenów B. burgdorferi s.l. u osób z podejrzeniem boreliozy z L yme.

Materiały i metody: grupę badaną stanowiło 98 pacjentów z podejrzeniem boreliozy z L yme. W pierwszym etapie wykonano oznaczenie przeciwciał IgM/IgG anty-Borrelia burgdorferi metodą ELISA, a wyniki pozytywne i graniczne potwierdzono testem Western blot (Wb).

Wyniki: obecność przeciwciał IgM/IgG anty-B. burgdorferi wykazano u 60 pacjentów (61,2%). Przeciwciała tylko w klasie IgM oraz tylko IgG na poziomie dodatnim stwierdzono odpowiednio u 8 (8,1%) oraz 35 (35,7%) pacjentów. Współistnienie IgM i IgG stwierdzono u 6 osób (6,1%), w tym u 2 (2%) na poziomie dodatnim w obu klasach. U wszystkich pacjentów z pozytywnym wynikiem w klasie IgM (12 osób) obecne były przeciwciała anty-OspC, u 2 pacjentów dodatkowo obecne były przeciwciała anty-p31. U pacjentów z pozytywnym wynikiem w klasie IgG uzyskano następujące wyniki: przeciwciała przeciwko antygenowi

p17 - 77% przypadków, VlsE - 74%, p30 - 46%, p39 - 44%, p83 - 38%, p19 - 31%, OspC/p25- 28%, p31 - 23%, p21 - 8%.

Wnioski: prowadząc diagnostykę laboratoryjną boreliozy z L yme należy postępować zgodnie

z obowiązującymi standardami, wyniki dodatnie i graniczne uzyskane metodą ELISA, należy potwierdzić testem Western blot. Wyniki badań laboratoryjnych muszą korelować z objawami występującymi u pacjenta.

Background: Lyme disease is a multi-organ disease caused by spirochetes, Borrelia burgdorferi sensu lato, transmitted by Ixodes, with its clinical picture including involvement of the skin, joints, nervous system and heart. Laboratory diagnostic tests for Lyme disease are mainly based on the detection of anti-Borrelia burgdorferi antibodies by means of serological methods. Aim of the work: assessment of the level of antibodies against specific B. burgdorferi s.l. antigens in persons with suspected Lyme disease.

Material and methods: the tested group consisted of 98 patients with suspected Lyme disease. During the first phase of the tests, anti-Borrelia burgdorferi IgM/IgG antibodies were marked using ELISA method, and positive and uncertain results were confirmed by Westernblot test (Wb).

Results: anti-B. burgdorferi IgM/IgG antibodies were present in 60 patients (61.2%). IgM and IgG antibodies were detected as positive in 8 (8.1%) and 35 (35.7%) patients respectively. IgM and IgG were co-present in 6 persons (6.1%), including 2 persons (2%) with positive results in both classes. All patients with positive IgM (12 persons) had anti-OspC antibodies, and 2 patients had, in addition, anti-p31 antibodies. In patients with positive IgG the results were as follows: antibodies against antigen p17 - 77% of cases, VlsE - 74%, p30 - 46%, p39 - 44%, p83 - 38%, p19 - 31%, OspC/p25- 28%, p31 - 23%, p21 - 8%.

Conclusions: laboratory diagnostic tests for Lyme disease must be performed in accordance

with the current standards, positive and uncertain results must be confirmed by Westernblot

test. Results of lab tests must correlate with patient’s symptoms.