Wieloczynnikowe leczenie cukrzycy typu 2

Jak to wynika z faktów epidemiologicznych, klinicznych i ekonomicznych, naturalna historia cukrzycy typu 2 jest zdominowana przez zagrożenie zdrowia i życia, wynikające głównie z powstawania makroangiopatii (miażdżycy) cukrzycowej; szczególnie w postaci niedokrwiennej choroby serca, mózgu lub kończyn dolnych, a także zespołów retinopatii i nefropatii, neuropatii i in. Historia diabetologii XX w. jest w podobnej mierze sukcesem odkrycia insuliny i doskonalenia insulinoterapii, jak i klęską pojawienia się powikłań długotrwałej cukrzycy.








Oparte na dowodach rozszerzenie celów leczenia cukrzycy


Wiele faktów i dowodów wskazuje na to, że klęska zachorowań na przewlekłe powikłania cukrzycy może być ograniczana. Poznanie czynników patogenezy powikłań i wykorzystanie nowych danych do obiektywnych badań terapeutycznych wskazuje, że zapobieganie angiopatii cukrzycowej jest możliwe w praktyce. Zmienia to zasadniczo rokowanie w cukrzycy.

Opublikowano wiele badań, których celem było określenie zależności między skutecznością leczenia hipoglikemizującego a częstością powikłań cukrzycowych. Należy do nich zaliczyć np. historyczne już badania University Group Diabetes Study [13], ogłoszone w 1970 r., których wyniki wzbudziły jednak wiele kontrowersji. Dalej są to badania J. Pirarta (1978), dotyczące dużej liczby ambulatoryjnych przypadków cukrzycy. Szczególnie dużo danych odnoszących się do wzajemnej zależności między skutecznością leczenia a rozwojem powikłań naczyniowych cukrzycy dostarczyły badania Diabetes Control and Complication Trial (DCCT) (11), badania Stockholm Diabetes Study, Reinharda i wsp., badania Okhubo i wsp. w Japonii oraz ogłoszone w 1998 r. United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS) [12, 14, 15].
Ich wyniki upoważniają do sformułowania nowych celów leczenia i prewencji w cukrzycy. Za takie rozszerzone cele leczenia należy przyjąć w jakościowo nakierowanej opiece diabetologicznej:

- osiągnięcie przez chorych na cukrzycę długości życia odpowiadającej średniemu okresowi życia w populacji ogólnej, do której należy,

- uzyskanie jakości życia zapewniającej odczuwanie własnej wartości oraz indywidualnej i społecznej satysfakcji,

- eliminację inwalidztwa, zwiększenie sprawności i normalizację stylu życia.

Osiągnięcie wszystkich powyższych celów...


Pełna treść artykułu...