Wieloczynnikowe leczenie cukrzycy typu 2 z omówieniem uczestnictwa pacjenta

Historia diabetologii XX w. jest w podobnej mierze sukcesem odkrycia insuliny i doskonalenia insulinoterapii, jak i klęską pojawienia się powikłań długotrwałej cukrzycy. Wiele faktów i dowodów wskazuje obecnie, że ta klęska może być ograniczona. Poznanie czynników patogenezy powikłań i wykorzystanie nowych danych do obiektywnych badań terapeutycznych wskazuje, że zapobieganie angiopatii cukrzycowej jest możliwe w praktyce. Zmienia to zasadniczo rokowanie w cukrzycy.




Jak wynika z faktów epidemiologicznych, klinicznych i ekonomicznych, historia naturalna cukrzycy typu 2 zdominowana jest przez zagrożenie zdrowia i życia wynikające z powstawania angiopatii cukrzycowej, szczególnie w postaci niedokrwiennej choroby serca, mózgu lub kończyn dolnych, zespołów retinopatii i nefropatii, neuropatii i in.

Opublikowano wyniki wielu badań, których celem było określenie zależności między skutecznością leczenia hipoglikemizującego a częstością powikłań cukrzycowych. Należy do nich zaliczyć np. badania University Group Diabetes Study ogłoszone jeszcze w 1970 r., które wzbudziły jednak wiele kontrowersji. Następne były badania J. Pirarta (1978 r.) dotyczące dużej kohorty ambulatoryjnych przypadków cukrzycy. Szczególnie dużo danych dotyczących wzajemnych zależności między skutecznością leczenia a rozwojem powikłań naczyniowych cukrzycy dostarczyły badania Diabetes Control and Complication Tral (DCCT), badania Stockholm Diabetes Study Reinharda i wsp., badania Okhubo i wsp. w Japonii oraz ogłoszenie w 1998 r. United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS).

Wyniki tych badań upoważniają do sformułowania nowych celów leczenia i prewencji cukrzycy. W jakościowo nakierowanej opiece diabetologicznej, jako rozszerzone cele leczenia należy przyjąć:

- osiągnięcie przez chorych na cukrzycę długości życia odpowiadającej średniemu okresowi życia w populacji ogólnej, do której należy chory na cukrzycę,

- uzyskanie jakości życia zapewniającej odczuwanie własnej wartości oraz indywidualnej i społecznej satysfakcji,

- eliminację inwalidztwa, zwiększenie sprawności i normalizację stylu życia.

Osiągnięcie wszystkich powyższych celów jest możliwe pod warunkiem zmniejszenia zagrożenia powikłaniami naczyniowymi i neurologicznymi. Temu celowi służyć może zasada wieloczynnikowego leczenia.

...


View full text...