William Montgomery (1797–1859)

Na podstawie tłumaczenia książki Kamienie milowe położnictwa i ginekologii Harolda Speerta, profesora ginekologii i położnictwa Uniwersytetu Columbia w Nowym Yorku
William Montgomery w poczcie luminarzy ginekologii i położnictwa jest jedynym przedstawicielem Irlandii. Urodził się w roku 1797 w Dublinie. Studia medyczne ukończył na uniwersytecie w Dublinie w roku 1825, po czym rozpoczął pracę w klinice chorób kobiecych i położnictwa. W roku 1829 powołany zostaje na stanowisko profesora tej kliniki w wieku 32 lat. Na tym stanowisku pozostawał 30 lat aż do śmierci. Tuż przed śmiercią został honorowanym członkiem elitarnego Londyńskiego Towarzystwa Położniczego, co w owych czasach należało do wybitnych wyróżnień. Montgomery zmarł 21 grudnia 1859 r. w wieku 62 lat z powodu zapalenia płuc. Podstawowym dziełem jego życia była obszerna praca wydana w roku 1837 w Londynie pt. An exposition of symptoms of pregnancy, w której zebrał wszystkie dotychczas znane oraz obserwowane przez siebie wczesne objawy ciąży. W pracy tej, jako pierwszy opisał powszechnie obecnie znany, objaw ułatwiający rozpoznanie wczesnej ciąży, a mianowicie zasinienie okolicy zewnętrznych narządów płciowych oraz błony śluzowej pochwy. Nic dziwnego, że praca ta spotkała się z dużym zainteresowaniem położników, bowiem diagnostyka wczesnej ciąży w ówczesnych czasach była jednym z poważnych problemów położniczych. Równocześnie w pracy tej Montgomery opisał zwiększenie pigmentacji brodawek sutkowych, otoczki brodawek, sromu oraz powłok brzusznych, (tzw. kresa brunatna – linea Fusa). Według niego zwiększenie pigmentacji sutka w ciąży może być tak silne, że w niektórych przypadkach może utworzyć się tzw. otoczka wtórna (aureola secundaria). Montgomery, który szczególnie interesował się fizjologią i patologią gruczołów piersiowych, odkrył wreszcie gruczoły, których ujścia zewnętrzne znajdują się w obrębie otoczek brodawek sutkowych i które do dzisiaj noszą nazwę gruczołów Montgomery’ego. W swoim opisie objawów ciążowych Montgomery posunął się nawet tak daleko, że uważał, iż zmniejszenie się pigmentacji brodawek sutkowych może świadczyć o wewnątrzmacicznym obumarciu płodu. ■


Pełna treść artykułu...