Winpocetyna w praktyce lekarza rodzinnego

Winpocetyna jest syntetyczną pochodną winkaminy – alkaloidu roślinnego pochodzącego z liści barwinka mniejszego. Jest to lek nootropowy i psychostymulujący o złożonym mechanizmie działania, polegającym na poprawie metabolizmu tkanki mózgowej, poprawie krążenia mózgowego oraz zmniejszeniu lepkości krwi. Wskazaniami do stosowania winpocetyny są zaburzenia krążenia mózgowego i wynikające z nich zaburzenia psychiczne, neurologiczne, zaburzenia słuchu i widzenia. Prowadzone są badania nad innymi zastosowaniami winpocetyny. W Polsce lek jest dostępny w postaci tabletek i roztworu do wstrzykiwań. Winpocetyna niezbyt często wywołuje objawy niepożądane, a wśród nich najistotniejsze są możliwe objawy kardiologiczne. Nie można jej stosować w ostrym udarze mózgu, u osób z ciężkimi chorobami kardiologicznymi, u kobiet w ciąży i karmiących piersią oraz u dzieci. Winpocetyna nie powoduje istotnych interakcji, należy jednak zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków antyarytmicznych, leków wpływających na krzepnięcie krwi oraz leków wpływających na układ nerwowy. Pomimo korzystnego, jak się wydaje, profilu działania winpocetyny nie potwierdzono jednoznacznie jej efektu leczniczego, dlatego nie znajduje się ona w zaleceniach lekowych dotyczących poszczególnych jednostek chorobowych. W praktyce klinicznej jest jednak stosowana często, a wielu pacjentów zgłasza poprawę samopoczucia w trakcie leczenia winpocetyną.