Wirusowe zapalenie wątroby typu C - patogeneza, przebieg i leczenie

Współcześnie, zarówno ze względów epidemiologicznych, jak i klinicznych, szczególnie istotne znaczenie praktyczne mają zakażenia wywołane wirusami B i C hepatitis. W ostatnich latach, w związku z obowiązującym w Polsce programem szczepień przeciw wzw B szczególnie ważnym problemem staje się zakażenie HCV.




Również w codziennej praktyce coraz rzadziej rozpoznajemy wirusowe zapalenie wątroby o przebiegu ostrym. Cechą typową wzw typu C jest znaczny odsetek postaci przewlekłych (do 80 proc. chorych) oraz, bardzo często, skąpoobjawowy przebieg ostrego okresu zakażenia. Wahający się w szerokich granicach okres wylęgania jest przyczyną błędnego kwalifikowania objawów prodromalnych tej choroby, jako niedomogi przewodu pokarmowego lub przeziębienia. Niestety, często dopiero wystąpienie zażółcenia powłok czy białkówek oczu skłania diagnostę do przeprowadzenia podstawowych testów biochemicznych i serologicznych ujawniających zakażenie wirusem hepatotropowym.



Epidemiologia




Wirus HCV zaliczony został do flawiwirusów. Jego genom stanowi pojedyncza nić RNA, złożona z ponad 9 000 nukleotydów, a wielkość cząsteczki szacowana jest (wg różnych autorów) między 32-62 nm. W genomie wyróżnić można geny strukturalne (C, E₁, E₂/NS₁) oraz niestrukturalne (NS₂, NS₃, NS₄ i NS₅). Na końcu 5’ nici genetycznej znajduje się około 350 nukleotydów homologicznych w blisko 100 proc. dla wszystkich podtypów HCV, co pozwala wykorzystywać w diagnostyce zakażenia metody biologii molekularnej (PCR). Odmiennymi właściwościami cechuje się region E₂. Jego duża zmienność jest odpowiedzialna za nieskuteczność zarówno naturalnej, jak i pobudzanej farmakologicznie odpowiedzi ze strony układu odpornościowego oraz trudności w opracowaniu skutecznej metody postępowania profilaktycznego. Tak duża zmienność genotypów była podstawą wyodrębnienia 11 genotypów oraz szeregu (70) podtypów (np. 1-a, b i c; 2-a, b i c; 3-a i b). Mimo że zakażenia HCV są rozpowszechnione w całym świecie (podtypy 1a, 2a, 2b), zróżnicowanie genotypowe znalazło odzwierciedlenie w zasięgu geograficznym poszczególnych podtypów. Na terytorium całej Polski dominują zakażenia powodowane podtypem 1b, a w Europie Zachodniej i USA – 1a, 1b, 2a i 3a.

Dotychczasowe badania podkreślają ponadto jednoznaczny...


View full text...