Wpływ charakterystyki inhalatora i postaci leku na depozycję płucną oraz skuteczność terapii wziewnej

Podawanie leków w postaci aerozolu w leczeniu chorób płuc wykazuje przewagę nad drogą doustną lub pozajelitową. Główne zalety obejmują osiągnięcie dużego stężenia leku w drogach oddechowych przy jednoczesnym bardzo małym stężeniu leków we krwi, co minimalizuje ogólnoustrojowe działania niepożądane. Ma to szczególne znaczenie w zastosowaniu kortykosteroidów. Główną wadą terapii wziewnej jest konieczność opanowania przez chorych właściwej techniki użycia, charakterystycznej dla danego typu inhalatora. Z tego względu dobór odpowiedniego urządzenia, cechującego się łatwością stosowania i osiąganiem bez nadmiernego wysiłku ze strony pacjenta wymaganych parametrów przepływowych, zapewniających prawidłową depozycję leku w płucach, ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej terapii. Przede wszystkim w odniesieniu do inhalatorów suchego proszku DPI istnieją istotne różnice w odsetkach chorych, którzy są w stanie uzyskać optymalny przepływ wdechowy, zalecany dla ocenianego urządzenia, stosując porównywane inhalatory proszkowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na charakterystykę urządzenia, zwłaszcza jego opór własny, który w połączeniu z możliwościami uzyskania przez pacjenta odpowiednich parametrów wentylacyjnych determinuje dawkę uwalnianego leku, charakterystykę aerozolu, a w konsekwencji całkowitą i miejscową depozycję płucną. Należy pamiętać, że zastosowanie tego samego leku w tej samej dawce za pomocą różnych urządzeń zmienia depozycję płucną całkowitą i miejscową w związku ze zmienioną uwalnianą dawką i odmienną charakterystyką inhalatora.

The pulmonary drug delivery shows numerous advantages over other routes of administration. The major advantage is the high drug concentration in the lungs and low concentration in serum. Consequently, the systemic side effects especially due to corticosteroid therapy are minimized. The major problem by the use of various inhalant devises is the proper technique of inhalation. Thus when selecting an aerosol delivery device for patients with asthma and COPD the ability to reach the optimal inspiratory flow should be evaluated. This is basic for the effective drug deposition in the lung. It has been shown for the dry powder inhalers (DPI) that the higher the resistance of the device, the more difficult it is to generate an inspiratory flow great enough to achieve the maximum dose from the inhaler. Thus the proportions of patients capable to achieve the optimal drug delivery are different for various DPI. The resistance of the device as well as the patients ability to use the selected device correctly determine the delivered drug dose and aerosol formulation, which in turn affect both total and regional drug deposition in the lungs. Consequently, the same drug at the same nominal dose delivered from different devices or in different formulations may not be bioequivalent.