Wpływ czynników poznawczych, emocjonalnych i społecznych na motywację do rehabilitacji u osób po udarze mózgu

Cel pracy: Udar mózgu jest jednym z najczęstszych powodów niepełnosprawności fizycznej. Znaczna część osób, które przebyły udar, pozostaje w pewnym stopniu niesprawna mimo prowadzonej rehabilitacji. Częściowo wynika to z przeszkód natury fizycznej, jednak w niektórych przypadkach może mieć to związek z obniżeniem motywacji do rehabilitacji, a przez to zmniejszeniem odnoszonych dzięki niej korzyści i obniżeniem późniejszej sprawności oraz jakości życia chorych. Dlatego też autorzy pracy postanowili dokonać przeglądu czynników mogących wpływać na obniżenie motywacji do rehabilitacji u osób po udarze mózgu.

Materiał i metody: W celu określenia czynników mogących wpływać na motywację do rehabilitacji u osób po udarze mózgu autorzy niniejszej pracy dokonali przeglądu dostępnej literatury dotyczącej tego tematu.

Wyniki: Mimo niewielkiej liczby publikacji obejmujących tematykę czynników wpływających na motywację do rehabilitacji po udarze mózgu wynika z nich, że zarówno czynniki emocjonalne, poznawcze, jak i społeczne mogą mieć znaczenie dla motywacji do rehabilitacji, co może się przekładać również na jej rezultaty.

Wnioski: Poziom sprawności ruchowej osób, które przebyły udar mózgu zależy od wielu czynników. Można i należy zaliczać do nich motywację do rehabilitacji, która jest jednak często pomijana zarówno w badaniach naukowych, jak i w praktyce klinicznej. Jak wynika z przeprowadzonego przeglądu literatury, na motywację do rehabilitacji może mieć wpływ występowanie depresji poudarowej oraz lęku, brak lub nadmierne wsparcie społeczne, brak świadomości choroby oraz dysfunkcje poznawcze.

Aim of the study: Stroke is one of the most common factors causing physical disability. A significant number of people after stroke, although rehabilitated, become disabled to some extent. It is partially caused by physical obstacles. However, in some cases it may be connected with low motivation for rehabilitation, which results in smaller progress made in the rehabilitation process itself and a decrease of the patients’ condition and quality of life later on. Therefore, we decided to review the factors affecting motivation for rehabilitation in people after stroke.

Material and methods: In order to determine the factors affecting motivation for rehabilitation in people after stroke, we reviewed the available literature investigating this subject.

Results: Even though there are only a few publications covering the subject of the factors which affect motivation for rehabilitation in people after stroke, all of them show that emotional, cognitive as well as social factors are significant for motivation for rehabilitation, which may affect its outcome.

Conclusions: The level of mobility in persons who have had a cerebral stroke depends on numerous factors. One can and should include here the motivation for rehabilitation, which is, however, often disregarded both in scientific research and in clinical practice. As can be seen from the review of the literature on the subject, the level of motivation for rehabilitation can be affected by the occurrence of post-stroke depression and anxiety, unsatisfactory or excessive social support, lack of awareness of the illness, and cognitive dysfunctions.