Wpływ śródoperacyjnego neuromonitoringu na uszkodzenie nerwów krtaniowych wstecznych u chorych poddanych zabiegom całkowitej resekcji tarczycy

Cel pracy
Ocena śródoperacyjnego neuromonitoringu w zapobieganiu uszkodzeniom nerwów krtaniowych wstecznych w zabiegach całkowitej resekcji gruczołu tarczowego.

Materiał i metody
Do badania zakwalifikowano grupę 367 chorych, w tym 312 (85,01%) kobiet oraz 55 (14,99%) mężczyzn w wieku 18–79 lat poddanych zabiegowi całkowitej resekcji gruczołu tarczowego z powodu wola guzkowego obojętnego. Pacjenci byli operowani przez jednego operatora. Grupę badaną stanowiło 205 chorych, w tym 173 (84,39%) kobiety i 32 (15,61%) mężczyzn w wieku 19–79 lat kolejno operowanych z zastosowaniem śródoperacyjnego neuromonitoringu. Grupa kontrolna składająca się ze 162 chorych, w tym 139 (85,80%) kobiet i 23 (14,20%) mężczyzn w wieku 18–77 lat, poddana była zabiegowi chirurgicznemu jedynie z makroskopową wizualizacją nerwów krtaniowych wstecznych bez użycia śródoperacyjnego neuromonitoringu. Następnie w okresie obserwacyjnym od 2 do 10 lat po operacji wykonano badania kontrolne, na które zgłosiło się 153 chorych z grupy kontrolnej [74,6% (153/205)] oraz 122 chorych z grupy badanej [75,3% (122/162)].

Wyniki
Częstość występowania porażenia fałdu głosowego nie różniła się statystycznie istotnie w grupie badanej i kontrolnej [grupa badana: 4,9% (10/205), grupa kontrolna: 4,9% (8/162); p = 0,979]. W badaniu kontrolnym częstość występowania porażenia fałdów krtaniowych nie wykazywała statystycznie istotnych różnic między grupą badaną i kontrolną. Większość uszkodzeń nerwów krtaniowych wstecznych ma charakter przetrwały.

Wnioski
Neuromonitoring nie zmniejszył liczby uszkodzeń nerwów krtaniowych wstecznych w stosunku do samej wizualizacji nerwów w zabiegach całkowitej pozatorebkowej resekcji tarczycy z powodu wola guzkowego łagodnego wykonywanych przez tego samego doświadczonego chirurga.



Aim of the research
Assessment of intraoperative neuromonitoring in the prevention of damage to the recurrent laryngeal nerve during total thyroidectomy.

Material and methods
A group of 367 patients qualified for the study, including 312 (85.01%) women and 55 (14.99%) men, aged 18–79 years, having undergone total thyroidectomy due to a neutral nodular goitre. The patients were operated on by one surgeon. The study group consisted of 205 patients, including 173 (84.39%) women and 32 (15.61%) men, aged 19–79 years, who were operated on with the use of intraoperative neuromonitoring. The control group consisted of 162 patients, including 139 (85.80%) women and 23 (14.20%) men, aged 18–77 years, who had undergone surgery only with macroscopic visualisation of the recurrent laryngeal nerve without the application of intraoperative neuromonitoring. Then, in the period from 2 to 10 years after the surgery, follow-up examinations were performed, which included 153 patients from the control group (74.6% [153/205]) and 122 patients from the study group (75.3% [122/162]).

Results
The frequency of vocal fold palsy did not differ statistically significantly in the study group and the control group (study group: 4.9% [10/205], control group: 4.9% [8/162]; p = 0.979). In the follow-up study, the incidence of laryngeal fold palsy did not show statistically significant differences between the study and control groups. Most of the damage to the recurrent laryngeal nerves was persistent.

Conclusions
Neuromonitoring did not reduce the number of recurrent laryngeal nerve injuries in relation to the nerve visualisation alone in noncapsular total thyroidectomy for benign nodular goitre, performed by the same experienced surgeon.