Wskaźnik kostka–ramię w chorobach naczyń kończyn dolnych

Zaburzenia w układzie naczyniowym są poważnym zagrożeniem cywilizacyjnym. Mogą one dotyczyć naczyń tętniczych, żylnych oraz limfatycznych. Badania przesiewowe, diagnostyka, redukcja modyfikowalnych czynników ryzyka oraz odpowiednie leczenie zmniejszają ryzyko progresji choroby oraz związanych z nią powikłań, które często wiążą się z amputacją kończyny i prowadzą do inwalidztwa.

Wskaźnik kostka–ramię (ankle-brachial index) jest prostym badaniem służącym do oceny stanu tętnic obwodowych. Jego wartość koreluje z ryzykiem występowania niepożądanych incydentów sercowo-naczyniowych. Wskaźnik ten odgrywa także istotną rolę w planowaniu kompresjoterapii u pacjentów z przewlekłą niewydolnością żylną i jest przydatnym narzędziem prognostycznym dla diabetyków.

Celem niniejszej pracy jest omówienie podstaw teoretycznych badania wskaźnika kostka–ramię, jego istoty i przydatności w procesie diagnostyki zaburzeń naczyniowych oraz czynników mogących wpływać na jego wartość.

Vascular disorders constitute a civilisation threat, and they can affect the arterial, venous, and lymphatic vessels. Screening, diagnostics, reduction of modifiable risk factors, and appropriate treatment reduce the risk of progression and related complications, which are often associated with limb amputation and lead to disability.

The ankle-brachial index is a simple test for assessing the state of peripheral arteries. Its value also correlates with the risk of unwanted cardiovascular events. It plays an important role in the planning of compression therapy for patients with chronic venous insufficiency and is a useful prognostic tool for diabetics.

The aim of this paper is to discuss the theoretical basis for the ankle-brachial index measurement, its essence, and usefulness in the diagnosis of vascular disorders and factors that may affect its value.