Współwystępowanie cukrzycy typu 1 z twardziną układową uogólnioną – opis przypadku i przegląd literatury

Wprowadzenie

U wielu pacjentów zmiany skórne są objawem procesów chorobowych zachodzących wewnątrz organizmu. Często towarzyszą chorobom metabolicznym i/lub endokrynologicznym – na przykład cukrzycy, schorzeniom tarczycy, układowym chorobom tkanki łącznej, takim jak toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa (systemic sclerosis – SSc), i wielu innym schorzeniom [1–5].
Jednym ze schorzeń skóry o podłożu cukrzycowym jest zespół twardzinopodobny. Częstość występowania choroby według różnych autorów waha się od 8 do 50% [1–3]. Objawy obejmują pogrubienie i stwardnienie skóry na powierzchni grzbietowej dłoni, a zwłaszcza palców, którym towarzyszy ograniczona mobilność w stawach oraz przykurcze. Zmiany te określane są jako sklerodaktylia cukrzycowa [3].
Innym skórnym powikłaniem cukrzycy jest twardzina cukrzycowa. Stwardnienie obejmuje skórę twarzy, karku, barków, górnych części tułowia i górnych części ramion. Twardzina cukrzycowa występuje u ok. 2,5–3% pacjentów z cukrzycą [1, 4]. Zespoły twardzinopodobne są stwierdzane dość często w przebiegu długotrwałej cukrzycy ze współistniejącymi powikłaniami, jednak współwystępowanie cukrzycy z SSc jest zjawiskiem rzadkim.
W pracy opisano przypadek 42-letniego mężczyzny chorującego od 27 lat na cukrzycę typu 1, u którego rozpoznano twardzinę układową. Omówiono także przeprowadzoną u chorego diagnostykę różnicową oraz wdrożone leczenie.

Opis przypadku

Czterdziestodwuletni pacjent z podejrzeniem twardziny układowej został po raz pierwszy przyjęty do Kliniki Reumatologii i Układowych Chorób Tkanki Łącznej w Lublinie w czerwcu 2010 r. Od 13. roku życia był leczony z powodu cukrzycy typu 1, obecnie powikłanej retinopatią, nefropatią, neuropatią i makroangiopatią (stopa cukrzycowa w wywiadzie). Od 2006 r. pacjent był również leczony z powodu niedoczynności tarczycy w przebiegu zapalenia tarczycy Hashimoto. W czerwcu 2008 r. chorego poddano zabiegowi wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego – ze względu na jałową martwicę głowy kości udowej – oraz sympatektomii lędźwiowej. Od 2007 r. pacjent zauważył u siebie objaw Raynauda oraz postępujące stwardnienie skóry w obrębie twarzy, szyi, dekoltu i rąk. Oprócz tego występowały trudności z rozprostowaniem rąk, dysfagia, ból małych stawów palców rąk i stóp oraz pogorszenie tolerancji wysiłku. Badania serologiczne przeprowadzone w 2007 r. ujawniły obecność przeciwciał przeciwjądrowych w mianie 1: 10 240 o przeciwjądrowym wzorze...


Pełna treść artykułu...