Wspomnienie pośmiertne
Doktor n. med. Kazimierz Kalbarczyk

Odszedł dr n. med. Kazimierz Kalbarczyk – legenda Szpitala Dermatologicznego im. św. Łazarza w Warszawie, Mistrz i Nauczyciel wielu pokoleń lekarzy, zapalony diagnosta i dydaktyk łączący wiedzę kliniczną ze znajomością histopatologii skóry. Ponad pół wieku, do ostatniego dnia życia, pracował jako lekarz dermatolog. 20 listopada 2013 roku nie stawił się do pracy w Poradni Dermatologicznej na Lesznie. Czekaliśmy...
Doktor Kazimierz Kalbarczyk urodził się w czerwcu 1935 roku w Kochowie koło Maciejowic. Z rodzinnych stron wyemigrował po ukończeniu szkoły powszechnej i zamieszkał u stryja Aleksandra w Pruszkowie, gdzie w 1953 roku zdał maturę w lice­um ogólnokształcącym. W 1958 roku ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Białymstoku i w Szpitalu Powiatowym w Ełku rozpoczął 2-letni staż podyplomowy. W 1960 roku został kierownikiem Przychodni Miejskiej w Goniądzu w województwie białostockim. W 1964 roku uzyskał specjalizację I stopnia z dermatologii i wenerologii w Klinice Dermatologicznej w Białymstoku, a w 1965 roku zaczął pracę w Otwocku jako kierownik Powiatowej Poradni Skórno-Wenerologicznej i zastępca dr hab. med. Wacława Gutowskiego, ordynatora oddziału dermatologicznego w szpitalu miejskim. W 1969 roku uzyskał specjalizację II stopnia z dermatologii i wenerologii. W 1974 roku obronił pracę doktorską w Akademii Medycznej w Warszawie, co było ogromnym wyzwaniem dla lekarza pracującego poza ośrodkiem klinicznym w podwarszawskiej miejscowości. Promotorem pracy pt. „Znaczenie kliniczne badań immunopatologicznych w liszaju płaskim” był prof. Tadeusz Chorzelski.
W 1976 roku dr Kalbarczyk objął stanowisko ordynatora oddziału dermatologicznego w Otwocku. W okresie otwockim opublikował jako autor lub współautor kilkanaście prac naukowych obejmujących zagadnienia kliniczne i metody terapii m.in. toxic epidermal necrolysis po antybiotykach, carcinoma spinocellulare dyskeratoticum segregans z licznymi przerzutami do skóry, leczenie hydrazydem liszaja płaskiego, vasculitis nodosa o nietypowym obrazie histopatologicznym.
Po przeniesieniu w 1981 roku oddziału otwockiego dr Kalbarczyk związał się ze Stołecznym Szpitalem Dermatologicznym św. Łazarza w Warszawie, gdzie przez ponad 20 lat był ordynatorem oddzia-łu IV. W latach 1990–1998 dodatkowo pełnił funkcję dyrektora ds. lecznictwa. W 1994 roku uzyskał II stopień specjalizacji z organizacji ochrony zdrowia. Po likwidacji oddziału dermatologicznego, którym kierował do 31 sierpnia 2002 roku,...


Pełna treść artykułu...