Wspomnienie pośmiertne
Profesor zw. dr hab. med. Jerzy Bowszyc

10 marca 2014 roku odszedł od nas prof. zw. dr hab. med. Jerzy Bowszyc, wybitny naukowiec, lekarz, nauczyciel akademicki, wychowawca wielu pokoleń lekarzy.
Profesor Jerzy Bowszyc urodził się 25 marca 1932 roku w Wilnie, w rodzinie nauczycielskiej kultywującej polskie tradycje. W czasie II wojny światowej działał konspiracyjnie w Szarych Szeregach. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku rodzina Bowszyców zo­stała repatriowana do Polski. Do gimnazjum i liceum, które ukończył w 1950 roku, uczęszczał w Wąbrzeźnie k. Torunia. Studiował na Akademii Medycznej w Gdańsku i tam 17 września 1955 roku uzyskał dyplom lekarza. Na początku chciał specjalizować się w chirurgii, jednak ostatecznie wybrał dermatologię i wenerologię. W 1957 roku uzyskał specjalizację I stopnia, a w 1961 roku został specjalistą II stopnia z zakresu dermatologii i wenerologii i rozpoczął badania oparte na technikach wykorzystywanych w immunologii. Pracę doktorską obronił w czerwcu 1962 roku, a habilitację w styczniu 1976 roku. Rok później otrzymał stanowisko docenta. Zarówno praca doktorska, jak i habilitacyjna były poświęcone chorobom przenoszonym drogą płciową. W 1983 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1989 roku profesora zwyczajnego.
Na początku kariery zawodowej i naukowej dla prof. Jerzego Bowszyca najważniejsza była praca w Klinice Chorób Skóry i Wenerycznych w Gdańsku, kierowanej wówczas przez znanego i cenionego naukowca oraz klinicystę prof. Franciszka Miedzińskiego. Profesor Jerzy Bowszyc był inicjatorem i twórcą Samodzielnej Pracowni Immunologii Instytutu Patologii Akademii Medycznej w Gdańsku, która została później przekształcona w Zakład Immunologii Klinicznej.
Po wygraniu konkursu Profesor przeniósł się do Poznania i w tym ośrodku akademickim rozkwitła w pełni jego aktywność naukowa, dydaktyczna, organizacyjna i zawodowa. 1 października 1977 roku objął kierownictwo Katedry i Kliniki AM w Poznaniu, którą prowadził przez 25 lat. Klinika w 1977 roku liczyła 91 łóżek, a przed nowym kierownikiem stanęło ogromnie trudne zadanie dostosowania działalności leczniczej i naukowej do nowych wymogów. Profesor Jerzy Bowszyc był nie tylko niezwykle pracowity, doskonale zorganizowany i wszechstronnie uzdolniony, lecz także życzliwy. Jego zainteresowania naukowe były szerokie: od chorób przenoszonych drogą płciową, poprzez mikologię, alergologię, immunopatologię, krio- i rentgenoterapię, światłolecznictwo, laseroterapię, aż do nowoczesnych metod diagnostycznych...


Pełna treść artykułu...