Wspomnienie pośmiertne
prof. dr hab. n. med. Anna Koźmińska-Kubarska

Dwudziestego czwartego marca 2011 roku w Warszawie zmarła prof. dr hab. n. med. i mgr praw Anna Koźmińska-Kubarska, wieloletni członek Zespołu Redakcyjnego „Przeglądu Dermatologicznego”, adiunkt warszawskiej Kliniki Dermatologicznej, profesor zwyczajny Uniwersytetu w Kinszasie i Lubumbashi (Zair, Kongo).

Profesor Koźmińska była osobą wszechstronnie wykształconą, ciekawą świata, nastawioną społecznie, ale krytycznie do otaczającej rzeczywistości, dlatego Jej życiorys jest bardzo bogaty i ciekawy. Urodziła się w 1917 roku w Warszawie. Maturę uzyskała w 1934 roku w państwowym gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, które było znane z wysokiego poziomu. Od 1934 do 1939 roku studiowała na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, uzyskując tuż przed wojną (czerwiec 1939 roku) dyplom magistra praw. W czasie studiów działała w Akademickim Związku Morskim (członek Zarządu Głównego), brała udział w organizowaniu obozów żeglarskich i rejsów dalekomorskich, a także jako sternik jachtowy morski pływała do Danii, Norwegii i Szwecji. Właśnie na morzu, podczas powrotu z rejsu do Szwecji, zastał ją wybuch wojny.

W czasie wojny prof. Koźmińska odbyła 2-letnią aplikację sądową w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie i jednocześnie, już od grudnia 1939 roku, rozpoczęła działalność w Związku Walki Zbrojnej (potem AK). Początkowo była łączniczką w Biurze Propagandy i Informacji, a następnie (pod pseudonimem „Krystyna”) została kierownikiem II Zespołu Kolportażu Biuletynu Informacyjnego. Od 1942 roku działała jako kurier na szlakach zagranicznych w Dziale Łączności Zagranicznej Komendy Głównej AK „Zagroda” (pseudonim „Maja”). Podczas wpadki „Zagrody” została aresztowana, była przesłuchiwana przez Gestapo na Montelupich w Krakowie i w Alei Szucha w Warszawie, więziona przez 6 miesięcy w izolatce na Pawiaku i tuż przed wybu­chem Powstania Warszawskiego wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck (więzień nr 49303), w którym pozostała do końca wojny. Za swoją działalność w czasie wojny została mianowana podporucznikiem AK, a także odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej oraz 4-krotnie Medalem Wojska Polskiego. W 1988 roku przyznano jej Krzyż Oświęcimski. Po powrocie do Polski w maju 1945 roku prof. A. Koźmińska zamieszkała w Krakowie i w 1947 roku rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończyła w 1952 roku. Od drugiego roku studiów brała udział, w ramach...


Pełna treść artykułu...