Wspomnienie w 100. rocznicę urodzin dr hab. Ireny Rudowskiej-Jakubowicz
dr hab. Irena Rudowska-Jakubowicz (1918–1991)

1 września 2018 roku minęła 100. rocznica urodzin Ireny Rudowskiej-Jakubowicz, lekarza dermatologa, specjalisty kosmetyki lekarskiej. Była osobą niezwykłą – lekarzem z powołania, całe swoje życie zawodowe i naukowe poświęciła kosmetyce lekarskiej (określanej dzisiaj mianem dermatologii estetycznej). Jej wielkie osiągnięcia jako pionierki tej specjalności w Polsce zasługują na specjalną pamięć i wyróżnienie.
Urodziła się w Kijowie w rodzinie o wielkich tradycjach humanistycznych i lekarskich. Ojciec, prof. Jerzy Rutkowski, był wybitnym polskim chirurgiem, a jednocześnie wielkim humanistą, jednym z ostatnich lekarzy, którzy potrafili połączyć idee medycyny i humanizmu. Obok znamienitych osiągnięć w dziedzinie chirurgii pisał i tłumaczył wiersze, wykonywał artystyczne fotografie przyrody, kochał muzykę. Matka, Stanisława, z domu Dąbrowska, urodzona w Kubliczu na Podolu, zajmowała się domem i wychowaniem dzieci.
Rodzina Rutkowskich, uciekając przed rewolucją październikową z Kijowa, dotarła w 1920 roku do Warszawy.
W 1936 roku Irena Rudowska-Jakubowicz ukończyła liceum im. Juliusza Słowackiego, uzyskując świadectwo dojrzałości. W tym samym roku podjęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego i kontynuowała je do 1939 roku.
Jako młoda studentka w czasie oblężenia Warszawy we wrześniu 1939 roku brała czynny udział w ratowaniu rannych w charakterze sanitariuszki i pielęgniarki u boku swojego ojca, ordynatora II Oddziału Chirurgicznego Szpitala Dzieciątka Jezus. Już wtedy dała się poznać jako odpowiedzialna i zaangażowana adeptka medycyny.
Cudem uniknęła śmierci podczas bombardowania Szpitala Dzieciątka Jezus, w wyniku którego cała rodzina znalazła się pod gruzami pawilonu II Oddziału Chirurgicznego w tragicznym dniu 25 września 1939 roku. Jej rodzice zostali ciężko ranni.
W pierwszych latach okupacji hitlerowskiej dokończyła na tajnym Uniwersytecie Warszawskim studia lekarskie i uzyskała dyplom lekarza w 1944 roku. W czasie studiów dała się poznać nie tylko jako bardzo zdolna studentka, lecz także jako organizator tajnego nauczania, przygotowując skrypty i materiały do nauki, za co została wyróżniona.
Bezpośrednio po wojnie trafiła wraz z rodziną do Łodzi, która po zburzeniu Warszawy stała się zastępczą stolicą Polski, centrum naukowym i kulturalnym.
Działalność Ireny Rudowskiej-Jakubowicz można podzielić na trzy kierunki: naukowy, kliniczny i dydaktyczny. Z tymi kierunkami wiąże się także bogata...


Pełna treść artykułu...