Wybrane aspekty współpracy lekarzy i psychologów na podstawie wyników badania pilotażowego przeprowadzonego w hospicjach, domach pomocy społecznej i zakładach opiekuńczo-leczniczych

Wstęp: Bio-psycho-społeczna koncepcja zdrowia człowieka zakłada wzajemny wpływ sfer biologicznej, psychicznej i społecznej. Konieczne jest zatem ich uwzględnienie zarówno w diagnozie, jak i terapii. Rzeczywista współpraca, a nie jedynie równoległe wykonywanie obowiązków poszczególnych grup zawodowych, umożliwia skuteczne dbanie o jakość życia osób objętych opieką. Współdziałanie jest istotne zwłaszcza w pracy psychologów i lekarzy, którzy opiekują się chorymi. Niezbędne jest poszukiwanie rozwiązań, które pozwolą na zapewnienie jak najwyższego poziomu współpracy w zespole interdyscyplinarnym. Dotyczy to nie tylko placówek opieki paliatywnej, lecz także opieki długoterminowej i pomocy społecznej. Celem prezentowanej pracy było określenie warunków współpracy lekarzy i psychologów oraz weryfikacja przydatności autorskiego kwestionariusza opracowanego na potrzeby badania.

Materiał i metody: W badaniu pilotażowym zastosowano metodę sondażu diagnostycznego oraz analizę statystyczną uzyskanych danych. Narzędziem badawczym był anonimowy kwestionariusz skierowany do lekarzy i psychologów w wybranych losowo hospicjach, domach pomocy społecznej i zakładach opiekuńczo-leczniczych w całej Polsce.

Wyniki: Rodzaj wzajemnej relacji 73% lekarzy oraz 44% psychologów określiło jako partnerstwo i zaufanie, przy czym 27% lekarzy oraz 44% psychologów podało, że pracują „obok siebie”. Wszyscy psychologowie, którzy udzielili odpowiedzi, twierdzili, że mają zaufanie do lekarzy jako profesjonalistów, natomiast 80% lekarzy wyraziło zaufanie do psychologów. Wyniki badania zawierają ponadto ocenę czynników wpływających na satysfakcję ze współpracy, a także samej współpracy oraz opisują wzajemne postrzeganie celów zawodowych.

Wnioski: Współpraca lekarzy z psychologami jest istotna ze względu na konieczność całościowego rozumienia sytuacji pacjenta (zgodnie z założeniami modelu bio-psycho-społecznego).

Background: The bio-psycho-social conception of human health implies the mutual influence of biological, psychological and social dimensions. Therefore, it is necessary to take them into account in diagnosis and therapy. Real collaboration, not merely simultaneous work of different specialists, allows patients’ quality of life to be improved efficiently. Cooperation between physicians and psychologists helping patients is of great importance. It is necessary to search for answers how to provide a high level of interprofessional cooperation in an interdisciplinary team. This applies not only to palliative care, but also to long-term care and nursery homes. The aim of this work is to define the characteristics of cooperation of physicians and psychologists and to verify the applicability of a questionnaire prepared for researching the cooperation.

Material and methods: A diagnostic survey was performed in this pilot research, and the results were statistically analyzed. An anonymous questionnaire was sent to physicians and psychologists in randomly selected hospices, nursery homes and long-term units in Poland, which were randomly selected.

Results: Seventy-three percent of physicians and 44% of psychologists described their vocational relationship as characterized by partnership and trust, while 27% of physicians and 44% of psychologists reported that they work “separately”. All psychologists claimed to trust doctors as professionals, while 80% of doctors claimed to trust psychologists. Moreover, research results describe the assessment of aspects which may influence cooperation as well as the cooperation itself, satisfaction with cooperation and understanding vocational goals.

Conclusions: Physician–psychologist cooperation is important in terms of the necessity of holistic understanding of the patient’s situation (according to the bio-psycho-social model).