Wybrane choroby pasożytnicze u dzieci – rozpoznanie i leczenie

Choroby pasożytnicze są ciągle aktualnym problemem diagnostycznym i terapeutycznym. U dzieci, wśród chorób wywołanych przez nicienie przewodu pokarmowego, najczęściej spotyka się glistnicę i owsicę, rzadziej tasiemczyce (robaki płaskie). Coraz częściej rozpoznaje się zarażenie Toxocara sp. Inwazje pierwotniakowe to: lokalizująca się głównie w jelitach Giardia lamblia i zarażenie Toxoplasma gondii , szczególnie niebezpieczne w postaci wrodzonej. Spotykane jest także zarażenie skóry świerzbowcem ludzkim – pasożytem należącym do rodzaju roztoczy.


Zarażeniom sprzyja nieprzestrzeganie higieny (np. brak nawyku mycia rąk przed jedzeniem, niedokładne mycie warzyw spożywanych na surowo), zwyczaj spożywania surowego mięsa, złe warunki sanitarne, przebywanie w dużych skupiskach ludzi, nawożenie pól ludzkimi ekskrementami. Ponadto pasożyty cechuje duża inwazyjność, reproduktywność i oporność na działanie czynników środowiskowych.
Główne metody zapobiegania polegają na:
w nauce i stosowaniu prawidłowych zachowań higienicznych,

- poprawie warunków higienicznych, zwłaszcza w dużych skupiskach dziecięcych,

- dokładnym myciu warzyw spożywanych na surowo,

- zakazie nawożenia gleb ludzkimi odchodami i opróżniania szamb na pola uprawne.


Glistnica, Ascariosis


Czynnikiem etiologicznym jest nicień glisty ludzkiej (Ascaris lumbricoides). Stadium zakaźnym jest jajo, zawierające inwazyjną larwę. Jaja są wydalane z kałem zarażonego człowieka. Inwazyjność osiągają po kilkunastu dniach dojrzewania w glebie, w sprzyjających warunkach. Zarażenie następuje drogą pokarmową, najczęściej przez brudne ręce lub zanieczyszczony pokarm. Larwy wykluwają się w jelicie, przenikają przez jego ściany, z prądem krwi zostają przeniesione do wątroby, a następnie poprzez układ wrotny i krążenie małe migrują do pęcherzyków płucnych, potem do oskrzeli i tchawicy. Drażnienie nabłonka dróg oddechowych powoduje odkrztuszanie larw (zwykle w nocy) i ponownie połykanie. Wędrówka larw trwa ok. 10 dni. Po powtórnym przedostaniu się do jelita cienkiego larwy dojrzewają (w ciągu 60–80 dni) do postaci dorosłych. W ciągu doby samica składa do 200 tys. jaj. Część larw zamiast do pęcherzyków płucnych trafia wraz z dużym krwiobiegiem do różnych narządów, gdzie najczęściej ulegają otorbieniu. Dojrzałe osobniki przeżywają 1–2 lata.
...


Pełna treść artykułu...