Wybrane problemy z zakresu diabetologii na podstawie doniesień ze zjazdów ADA w Chicago i EASD w Amsterdamie w 2007 roku

67. Zjazd Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego odbył się w Chicago 22–26 czerwca 2007 r. Przedstawiono na nim ok. 400 ustnych prezentacji i ponad 2000 plakatów. The European Association for the Study of Diabetes odbył się w Amsterdamie 18–21 września 2007 r. Na tym zjeździe zaprezentowano również ok. 300 doniesień ustnych i ok. 1500 w postaci plakatów. Ten ogrom wiedzy diabetologicznej obejmował wszystkie problemy związane z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów, włączając w to m.in. prewencję, genetykę, regulację wydzielania insuliny, leczenie, powikłania ostre i przewlekłe. W tym – z konieczności krótkim – sprawozdaniu autorka przedstawia tylko niewielki fragment wiadomości, jaki można było usłyszeć na obu zjazdach. W przeszłości wiele dużych badań dotyczących chorych na cukrzycę typu 1 oraz 2 wykazało, że stężenie HbA1c jest istotnym predyktorem wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych. Niewiele jest danych dotyczących tego zagadnienia u osób bez cukrzycy. Dlatego też ciekawym doniesieniem ustnym było badanie populacyjne The Hoorn Study, obejmujące 1674 osoby bez cukrzycy [1]. Obserwacja trwała 10 lat. Celem pracy była ocena zależności między HbA1c a wiekiem, płcią, nadciśnieniem tętniczym, stężeniem LDL-cholesterolu, triglicerydów, wskaźnikiem talia/biodra i paleniem tytoniu a zachorowalnością i śmiertelnością z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. Z badania tego wynika, że wzrost HbA1c o 1% u osób bez cukrzycy zwiększa o ok. 66% ryzyko rozwoju niezakończonych zgonem incydentów sercowo-naczyniowych, niezależnie od tradycyjnych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Foody i wsp. postanowili ocenić zależność między wyrównaniem metabolicznym cukrzycy a występowaniem incydentów sercowo-naczyniowych [2]. W tym retrospektywnym badaniu wzięło udział 69 418 osób z cukrzycą typu 2, w średnim wieku 57 lat, w którym mężczyźni stanowili 54%, a średnie stężenie HbA1c wynosiło 7,6%. Badane osoby podzielono na 4 podgrupy w zależności od stężenia HbA1c <6, 6–7, 7–9 i >9%. Wykazano wzrost względnego ryzyka wystąpienia zawału serca, udaru mózgu lub konieczności wykonania zabiegu angioplastyki wieńcowej o 8% w grupie z HbA1c 7–9% (p<0,01) i 15% (p<0,001), w grupie z HbA1c >9% w porównaniu z osobami z HbA1c <6%. Badanie to potwierdza więc istotną zależność między występowaniem zdarzeń sercowo-naczyniowych u chorych na cukrzycę typu 2 z HbA1c >7%. Średnie przeżycie po przebytym incydencie...


Pełna treść artykułu...