Wybrane zagadnienia dotyczące stanu zdrowia hospitalizowanych żołnierzy po akcjach zbrojnych i przejawy eksternalizacji gniewu

Wprowadzenie
Udział w obronnych działaniach wojennych wiąże się z koniecznością radzenia sobie z trudnymi konsekwencjami psychicznymi i zdrowotnymi.

Cel pracy
Uzyskanie wiedzy dotyczącej typowych przejawów uzewnętrzniania gniewu w codziennych sytuacjach przez hospitalizowanych uczestników operacji antyterrorystycznych, którzy cierpieli na stres pourazowy, a których zdrowie się pogorszyło.

Materiał i metody
W badaniu wzięło udział 35 hospitalizowanych uczestników obronnych działań bojowych prowadzonych podczas operacji antyterrorystycznych (wiek: 34,61 ±9,23 roku; przedział wieku: 21–56 lat) w szpitalach w Łucku. Dane uzyskano przy użyciu kwestionariusza stosowanego w psychologii zdrowia, Skali wyrażania gniewu oraz z istniejącej dokumentacji.

Wyniki
Stwierdzono niewielką współzależność między wartością wskaźnika zarejestrowanego skurczowego ciśnienia krwi hospitalizowanych uczestników obronnej akcji bojowej a tendencją do wyrażania gniewu (r = 0,41). Wartość wskaźnika korelacji między gotowością do działania odwetowego a zarejestrowaną wartością ciśnienia krwi wynosiła r = 0,58 (p < 0,05). Wartość obliczonego wskaźnika sumarycznego poziomu uzewnętrznianego gniewu w typowych sytuacjach wynosiła 24,37 ±6,33 (punktów w skali: 10–50). Cząstkowe przejawy uzewnętrznianego gniewu obejmowały: podniesienie głosu w reakcji na krzyk – 3,06 ±1,08, złość spowodowaną oczekiwaniem – 2,97 ±1,22, zachowania odwetowe – 2,80 ±1,05 (punkty w skali 1–5).

Wnioski
Obraz złożony z wielu objawów był częstszy niż jeden, pojedynczy objaw chorobowy, co powoduje, że możemy mówić o pojawieniu się zjawiska wielochorobowości w przypadku uczestników działań wojskowych. Diagnoza powinna obejmować, jeśli jest to możliwe, również charakter istniejącego wsparcia społecznego, ponieważ doświadczenie traumy może dotyczyć również najbliższego otoczenia uczestnika lub uczestników działań antyterrorystycznych.



Introduction
Participation in defensive war actions is connected with the necessity of dealing with different difficult mental and health consequences.

Aim of the research
To obtain knowledge concerning typical manifestations of externalising anger in everyday situations by the hospitalised participants of antiterrorist operations, who suffered from posttraumatic stress and whose health worsened.

Material and methods
The research covered 35 hospitalised participants of military action during antiterrorist operations (age: 34.61 ±9.23 years; range: 21–56 years) in hospitals in Lutsk. The data were obtained with the application of the questionnaire within health psychology, the Anger Expression Scale, and data from the existing documentation.

Results
An image composed of many symptoms was more frequent than a single symptom, which makes us think that we can talk about the appearance of the phenomenon of multiple morbidities in the case of the participants of military actions. There is a slight interdependency between the value of an index of the registered systolic blood pressure of the hospitalised participants of military action and the tendency to express anger (r = 0.41). The value of the correlation index between the willingness to act in retaliation and the registered blood pressure was r = 0.58 (p < 0.05). The value of the index of the summary level of externalised anger revealed in typical situations was 24.37 ±6.33 (scores in the scale 10–50). Partial manifestations of externalising anger included raising one’s voice as a reaction to shouting 3.06 ±1.08, anger caused by waiting 2.97 ±1.22, and revengeful behaviours 2.80 ±1.05 (scores in the scale 1–5).

Conclusions
An image composed of many symptoms more frequent than a single symptom in the case of the participants of military actions. The diagnosis should, if possible, also cover the nature of social support because the experienced trauma may also concern the closest environment of the participant/participants of antiterrorist actions.