Zaburzenia erekcji u chorych na cukrzycę

Na tle innych, zagrażających życiu, przewlekłych powikłań cukrzycy, takich jak makroangiopatia i mikroangiopatia, zaburzenia erekcji były do tej pory traktowane jako tzw. ciche powikłanie cukrzycy. Obecnie ten istotny problem kliniczny budzi coraz większe zainteresowanie.






Częstość występowania tego powikłania wzrasta wraz z wiekiem i dotyka przede wszystkim osób z innymi powikłaniami cukrzycy, a w populacji bez cukrzycy – palaczy. Niektóre badania wskazują, że rozwój tego powikłania wiąże się ze złym wyrównaniem metabolicznym cukrzycy, zaburzeniami lipidowymi i podwyższonymi wartościami ciśnienia tętniczego.
Zaburzenia erekcji, określane jako utrzymująca się niezdolność do osiągnięcia i utrzymania wzwodu, uniemożliwiająca prowadzenie satysfakcjonującego życia płciowego, są niezwykle złożone.
W okresie bez erekcji prącia, kiedy dominuje pobudzenie współczulne, mięśnie gładkie tętniczek ślimakowatych i ciał jamistych są w stanie tonicznego skurczu. Rozkurcz tych mięśni powoduje napływ krwi z tętnic głębokich do zatok ciał jamistych prącia. Po osiągnięciu określonej objętości ciał jamistych, uciskają one na otoczkę białawą, pod którą przebiegają żyły zbiorcze odprowadzające krew do żyły głębokiej prącia. Powoduje to zamknięcie ich światła i prowadzi do zmniejszenia odpływu żylnego, co określa się mianem mechanizmu weno-olkuzyjnego.

Po ejakulacji lub w wyniku działania bodźców stymulujących następuje obkurczenie mięśni gładkich tętniczek ślimakowatych, zatok ciał jamistych.
Erekcja jest kontrolowana głównie przez układ przywspółczulny. Koordynowanie wpływu czynników psychogennych na ośrodkowy układ nerwowy odbywa się w podwzgórzu. Erekcja następuje pod wpływem ośrodków parasympatycznych, zlokalizowanych w odcinku krzyżowym rdzenia kręgowego.
Złożone i nie do końca poznane mechanizmy lokalnej regulacji napięcia mięśni ściany zatok ciał jamistych pozostają pod kontrolą tlenku azotu, uwalnianego przez komórki śródbłonka naczyniowego lub nieadrenergiczne i niecholinergiczne neurony. Tlenek azotu, powstający z 1-argininy, przez aktywację cyklazy guanylowej, prowadzi do wzrostu cyklicznego guanazyno-monofosforanu, który odgrywa najważniejszą rolę w relaksacji zatok ciał jamistych.

Ponieważ w neuropatii autonomicznej, w przebiegu cukrzycy, najpierw ulega uszkodzeniu układ parasympatyczny, pojawiają się zaburzenia...


Pełna treść artykułu...