Zaburzenia odżywiania się

Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa) jest to zaburzenie polegające na dążeniu do ograniczenia masy ciała, wyraźnie odbiegającej od norm przyjętych dla wieku i wzrostu. Towarzyszy temu nieprawidłowa ocena własnego wyglądu i lęk przed przybraniem na wadze, co prowadzi do ograniczenia, często drastycznego, ilości przyjmowanego pożywienia. Stan ten nie jest spowodowany organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego (oun) ani chorobą somatyczną.
Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa) – zaburzenie przejawiające się napadowym nadmiernym przyjmowaniem pokarmów z następującym po nim poczuciem winy i podejmowaniem czynności zmierzających do usunięcia nadmiaru kalorii. Masa ciała zwykle nie jest zmniejszona i oscyluje w górnej granicy normy.




Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa)


Opisy zachowań, polegających na świadomym ograniczaniu przyjmowania posiłków znane były od dawna i dotyczyły praktykowania ascezy z pobudek religijnych. Pierwsze opisy kliniczne dotyczące dziewcząt w wieku dojrzewania świadomie ograniczających posiłki pojawiły się w Anglii i Francji w XVII w. i traktowane były jako uwarunkowane reaktywnie zaburzenia apetytu. W początkach XX w. zwrócono uwagę, że objawy jadłowstrętu towarzyszyć mogą uszkodzeniu podwzgórza i niewydolności przysadki. Podsumowanie danych klinicznych i wyników badań neurofizjologicznych spowodowało jednak wyodrębnienie jadłowstrętu psychicznego jako odrębnego zaburzenia, a ustalone przez Geralda Russella pierwsze kryteria diagnostyczne stanowią podstawę do obecnie obowiązujących w ICD X zasad rozpoznawania.


Epidemiologia


Częstość występowania jadłowstrętu psychicznego wynosi 1–2 proc., a zaburzenie to występuje ok. 10-krotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Najczęstszy wiek zachorowania to okres pomiędzy 13. a 19. rokiem życia. Najwięcej zachorowań obserwuje się w Europie i Ameryce Północnej, ze szczególnym wzrostem w drugiej połowie XX w.



Etiologia i patogeneza


Uwarunkowania przyczynowe jadłowstrętu psychicznego są wieloczynnikowe. Istotną rolę odgrywają zarówno czynniki osobowościowe, jak i biologiczne predyspozycje oraz kontekst społeczno-kulturowy i rodzinny.
Czynnikiem wyzwalającym ograniczenie jedzenia jest najczęściej spostrzeżenie lub uwaga osób z otoczenia odnosząca się do wyglądu...


Pełna treść artykułu...