Zaburzenia równowagi w wieku podeszłym (Presbyastasis)

Starzenie się narządu przedsionkowego jest częścią ogólnego procesu biologicznego następującego z wiekiem. Człowiek stary z zaburzeniami równowagi i zawrotami głowy winien być postrzegany jako chory neurologicznie z zaburzeniami w obrębie wielu zmysłów (Presbyastasis). Zmiany te winny być jednak odróżniane od wielu innych schorzeń, w tym trwających od lat, które mogą nasilać kłopoty z równowagą fizyczną w wieku podeszłym. Zadaniem otolaryngologa jest w tych przypadkach wykluczenie uszkodzenia narządu przedsionkowego, natomiast zadaniem geriatry jest osadzenie tych dolegliwości w ogólnym stanie zdrowia pacjenta po 65. roku życia.


Przysłowie ludowe mówi: Panu Bogu udało się wszystko, poza starością. Starzenie się (insenestentia) jest procesem fizjologicznym, związanym zarówno z czwartym wymiarem przestrzeni, w której żyjemy – czasem, jak i uwarunkowaniami genetycznymi, przekazanymi nam przez przodków oraz szkodliwymi czynnikami środowiska, w jakim przyszło nam żyć.
Niewątpliwymi czynnikami wpływającymi na szybkość biologicznego starzenia się danego osobnika są jego zachowania zdrowotne, a właściwie antyzdrowotne, takie jak palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu, narkotyków, niezachowanie higieny pracy czy niewłaściwe odżywianie się – aby wymienić najczęstsze z nich.
Od wielu lat wiadomo, że po 40. roku życia znakomita większość populacji dotknięta jest procesem postępującego upośledzenia słuchu zwanego presbyacusis [2]. Badania amerykańskie wykazały, że ok. 25 proc. ludzi w wieku pomiędzy 65. a 74. rokiem życia i ok. 50 proc. powyżej 75. roku życia wykazuje znaczne zaburzenia słuchu [29, 30]. Opracowano tabele, będące swego rodzaju normą dla starzenia się narządu słuchu testowanego za pomocą audiometrii tonalnej [12]. Wiadomym jest jednak, że badanie progu słyszenia tonów czystych nie oddaje całej złożoności zagadnienia, bowiem główną dolegliwością zgłaszaną przez ludzi starych jest to, że słyszę, że coś do mnie mówią, ale nie rozumiem tego, co do mnie mówią! Mamy tu bowiem do czynienia nie tylko ze zmianami zwyrodnieniowymi części obwodowej narządu słuchu, ale całego układu, do ośrodków słuchowych kory mózgowej włącznie. To sprawia, że bodziec akustyczny płynący z receptora obwodowego, zwłaszcza bodziec tak ogromnie złożony, jakim jest mowa ludzka, nie jest właściwie interpretowany (uświadamiany) na poziomie ośrodków korowych.
W krajach wysoko...


Pełna treść artykułu...