Zakażenia drożdżakowe sromu i pochwy - leczenie

Jeszcze do niedawna grzyby drożdżopodobne były traktowane jako drobnoustroje bez większego znaczenia. Stały wzrost zakażeń wywoływanych przez grzyby drożdżopodobne wiąże się ściśle z brakami fachowego wykształcenia lekarzy w zakresie wczesnego rozpoznawania oraz leczenia tych grzybic. Kandydoza sromu i pochwy to jedyne zakażenie grzybicze, które może być przenoszone drogą płciową. Stanowi ok. 23–30 proc. infekcji narządu rodnego. Bezobjawowa kolonizacja obecna jest u 5–55 proc. zdrowych dorosłych kobiet. Do rozwoju zmian klinicznych usposabiają najczęściej: cukrzyca, ciąża, otyłość, nowotwory, awitaminoza, długotrwała kuracja antybiotykami, kortykosteroidami lub preparatami immunosupresyjnymi. Drożdżaki, nawet w ciąży, nie powinny być zaliczane do prawidłowego środowiska pochwy. Noworodki urodzone przez matki chorujące na drożdżycę narządów płciowych narażone są na ryzyko rozwoju tzw. pleśniawek jamy ustnej. U mężczyzn mających stosunki płciowe z zakażonymi kobietami często występują dodatnie posiewy moczu i/lub zapalenie cewki moczowej, żołędzi i napletka.







Przez wiele lat klinicyści dzielili pacjentki z drożdżycą pochwy na 2 grupy: bezobjawowe nosicielki Icandida (brak objawów, dodatni wynik hodowli) i pacjentki z objawami infekcji Candida vaginitis. Obecnie pojęcie vulvovaginal candidosis (VVC) zastąpiło te dwie różne jednostki. Termin ten wprowadzono w celu podkreślenia znaczenia vulvar, często dominującego składnika infekcji objawowej (fot. 1.) [1]. W ostatnich latach obserwuje się znaczny wzrost zarówno objawowej, jak i bezobjawowej VVC [2]. Szczyt zachorowań na VVC przypada na wiek pomiędzy 16. a 30. rokiem życia, co odpowiada okresowi wysokiej aktywności seksualnej [1, 3].


Patogeneza


Najważniejszym patogenem VVC jest Candida albicans (fot. 2.) [4–7]. Komórki C. albicans mogą wytwarzać komórki pączkujące, pseudostrzępki i prawdziwe strzępki (fot. 3.). Ta zdolność do jednoczesnego występowania w kilku formach morfologicznych określana jest mianem polimorfizmu. Pomimo iż strzępki produkowane są podczas inwazji tkankowej, drożdże bez strzępek mogą także występować w ogniskach chorobowych, szczególnie w infekcjach wywoływanych przez inne niż C. albicans gatunki. Za czynnik zwiększający patogenność uważa się wytwarzanie kwaśnej proteinazy przez pewne szczepy...


Pełna treść artykułu...