ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
1/2002
vol. 5
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Zakażenia szpitalne u osób w wieku podeszłym – opis przypadków

Anna Skalska
,
Józef Kocemba
,
Małgorzata Fedyk-Łukasik

Przew Lek, 2002, 5, 1/2, 63-67
Data publikacji online: 2003/07/28
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 


Zakażenia szpitalne są coraz częstszym powikłaniem, szczególnie na oddziałach intensywnej opieki medycznej i oddziałach zabiegowych. Wynika to ze znacznej obecnie inwazyjności diagnostyki i działań terapeutycznych. W opisanych 3 przypadkach klinicznych przedstawiono czynniki ryzyka i sytuacje kliniczne, usposabiające do rozwoju zakażenia szpitalnego. Są one typowe dla większości pacjentów: zaawansowany wiek, płeć żeńska, cewnikowanie pęcherza, obecność chorób przewlekłych, ciężki stan z unieruchomieniem, antybiotykoterapia, zaburzenia mikcji. Nie każdy z tych czynników podlega modyfikacji zewnętrznej, ale na pewno personel medyczny może wpływać na przebieg chorób przewlekłych, na racjonalne stosowanie antybiotykoterapii, na przestrzeganie prawidłowego postępowania przy cewnikowaniu chorych, a także na skrócenie czasu unieruchomienia.






Zakażenia nabyte w szpitalu są poważnym powikłaniem hospitalizacji. Dawniej występowały głównie z powodu niedostatecznej higieny oraz braku wiedzy z zakresu mikrobiologii i aseptyki. Obecnie sprzyja im inwazyjność diagnostyki i terapii, rozpowszechnienie antybiotykoterapii oraz dłuższe przeżycie ludzi przewlekle i ciężko chorych. Dzięki współczesnej medycynie zwiększyła się populacja ludzi starych, przewlekle chorych, u których czynność układu immunologicznego z powodu schorzeń lub przyjmowanych leków bywa zaburzona. Upośledzona obronność pozwala na rozwój infekcji, których przyczyną mogą być również bakterie oportunistyczne.

Skuteczność współczesnej diagnostyki i leczenia wiąże się z koniecznością postępowania inwazyjnego – wykonywania wkłuć dożylnych i dotętniczych, często dłuższego utrzymywania dostępu do żyły, cewnikowań pęcherza czy przedłużonej intubacji chorych. Rozwój metod operacyjnych pozwala dziś znacznie skuteczniej leczyć, ale każde naruszenie ciągłości tkanek jest czynnikiem ryzyka infekcji. Podobnie, dobrodziejstwo antybiotykoterapii ma swój skutek uboczny w postaci ingerencji w równowagę własnej flory bakteryjnej chorego, czego skutkiem jest rozwój szczepów patogennych, a także selekcja bakterii opornych na powszechnie stosowane antybiotyki.

Zakażenia szpitalne występują we wszystkich oddziałach, z największą częstością na oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM) i oddziałach zabiegowych, w których inwazyjność postępowania jest największa, a stan chorych zazwyczaj bardzo ciężki.
Ogólna częstość...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.