ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
3/2002
vol. 5
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Zakażenia układu moczowego

Zbigniew Kwias

Przew Lek, 2002, 5, 3, 43-46
Data publikacji online: 2003/07/30
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 


Zakażenia układu moczowego zajmują obecnie, po grypie i infekcjach grypopodobnych, drugie co do częstości występowania schorzenie wśród kobiet. Kobiety, zwłaszcza w okresie pełnej aktywności seksualnej, są szczególnie narażone na zakażenia dróg moczowych. Częstość zakażeń wzrasta wraz z wiekiem i niejednokrotnie wiąże się z anatomicznymi nieprawidłowościami narządów układu moczowo-płciowego. Zakażenia układu moczowego stanowią ok. 50 proc. zakażeń szpitalnych i ok. 20 proc. wszystkich zakażeń pozaszpitalnych. Tak duża liczba zakażeń sprawia, że różnego rodzaju infekcje, dotyczące różnych odcinków układu moczowego są przyczyną częstych, a wg niektórych autorów najczęstszych interwencji lekarskich.






O zakażeniu układu moczowego mówi się, kiedy następstwem bakteryjnego zakażenia dróg moczowych jest reakcja zapalna błony śluzowej dowolnego odcinka dróg moczowych. Zdrowa nerka nie przefiltrowuje bakterii, wobec czego mocz w miedniczkach i pęcherzu powinien być jałowy. W 1/3 dalszej kobiecej cewki moczowej znajdują się bakterie, które nie wywołują zmian zapalnych, dopóki nie zainfekują wyższych pięter układu moczowego. Wykrywa się je podczas badania ogólnego moczu i nie uznaje za zjawisko patologiczne. Za stan nieprawidłowy uważa się obecność ponad 100 tys. komórek drobnoustrojów w 1 ml moczu. Zjawisko takie nazywamy bakteriomoczem znamiennym. Liczba 105 komórek na 1 ml jest umowna i nie zawsze świadczy o zmianach zapalnych dróg moczowych.
W tym miejscu należy wspomnieć o bakteriomoczu bezobjawowym. Rozpoznaje się go wtedy, kiedy bakteriurii znamiennej nie towarzyszą objawy zakażenia układu moczowego. Bakteriomocz znamienny występuje u 1–2 proc. zdrowych, nieciężarnych kobiet, u 10–20 proc. sprawnych ludzi w wieku podeszłym i ok. 40 proc. zniedołężniałych kobiet i mężczyzn. Bezobjawowy bakteriomocz nie wymaga leczenia, z wyjątkiem kobiet ciężarnych. Leczy się tylko chorych, u których bakteriomocz występuje łącznie z objawami zakażenia układu moczowego. Należy podkreślić, że leczenie osób starszych z bezobjawowym bakteriomoczem nie tylko nie przynosi żadnych korzyści, ale może być szkodliwe, wywoływać niepożądane objawy, a także może sprzyjać powstawaniu szczepów antybiotykoopornych.



Drogi szerzenia się infekcji układu moczowego


Zakażenie w układzie moczowym rozprzestrzenia się głównie przez zakażenie...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.