Zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w zakresie rynologii. Klasyfikacja zapaleń zatok przynosowych i zalecenia Europejskiego Towarzystwa Rynologicznego

Klasyfikacja zapaleń zatok przynosowych i zalecenia Europejskiego Towarzystwa Rynologicznego



W 2005 r. po raz pierwszy został opublikowany europejski konsensus dotyczący zapaleń zatok przynosowych i polipów nosa (European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps – EP30S) [1]. Był on rezultatem prac grupy ekspertów powołanej przez Europejską Akademię Alergologii i Immunologii Klinicznej, którzy mieli opracować zalecenia diagnostyczne i terapeutyczne zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach (ang. evidence based medicine – EBM) [2]. Stanowisko to zostało następnie zatwierdzone przez Europejskie Towarzystwo Rynologiczne (European Rhinologic Society) i zaktualizowane w 2007 r. [4]. Zgodnie z ustaleniami EP30S 2007 zapalenie zatok przynosowych (rhinosinusitis) jest procesem zapalnym obejmującym błonę śluzową nosa i przynajmniej jedną zatokę przynosową. Błona śluzowa nosa i zatok przynosowych tworzy kontinuum i z tego powodu choroba zatok przynosowych jest najczęściej wywołana pierwotnym zapaleniem błony śluzowej nosa. Podstawową rolę w patogenezie tego schorzenia odgrywa kompleks ujściowo-przewodowy – jednostka czynnościowa, która obejmuje ujścia zatok szczękowych, komórki sitowia przedniego i ich ujścia, lejek sitowy, rozwór półksiężycowaty oraz przewód nosowy środkowy. Kluczowym elementem jest utrzymanie drożności ujść zatok, przy czym ich niedrożność ma większe znaczenie w patogenezie ostrego niż przewlekłego zapalenia. To drugie jest schorzeniem o wybitnie wieloczynnikowej etiologii. W EP30S 2007 autorzy zaproponowali podział zapaleń zatok na dwie główne grupy – zapalenia ostre i przewlekłe, z pominięciem pozostałych postaci klinicznych zapaleń zatok przynosowych, wymienianych w klasyfikacji RSTF. Swoją propozycję uzasadnili m.in. brakiem korelacji między klasyfikacją RSTF a opracowaną przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) w 2001 r. klasyfikacją nieżytów nosa [4]. Ponadto zwrócili uwagę na znaczne różnice w technicznych możliwościach diagnostyki i leczenia zapaleń zatok przynosowych przez poszczególne specjalności medyczne zajmujące się tym problemem. Uproszczenie klasyfikacji, zdaniem autorów, miało poprawić porównywalność publikowanych badań, a tym samym wzmocnić siłę zaleceń diagnostyczno-terapeutycznych opracowanych zgodnie z zasadami EBM. W dalszej części przedstawiono definicje zapaleń zatok przynosowych zgodne z EP30S 2007. l. Definicje kliniczne 1.1. Zapalenie...


Pełna treść artykułu...