Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) - sposoby postępowania

Czytelnika tego artykułu autor zachęca do przypomnienia sobie poprzedniej publikacji poświęconej postępowaniu w POChP (Przewodnik Lekarza 8/2000, str. 62–68). Teraz chciałby się zająć trudnym, a jednocześnie często w codziennej pracy lekarskiej spotykanym, zaostrzeniem choroby. Zaostrzenia POChP stanowią bardzo częstą przyczynę wizyt chorych w przychodniach i wizyt domowych, częstą przyczynę hospitalizacji, a także zgonu.











Wielkość problemu



Zaostrzenie POChP jest przyczyną ok. 3,5 proc. wszystkich hospitalizacji i ok. 25 proc. hospitalizacji z powodu chorób układu oddychania w Polsce. W wielu oddziałach wewnętrznych i płucnych chorzy na POChP stanowią, szczególnie od jesieni do wiosny, znaczną część leczonych chorych. Śmiertelność chorych przyjętych do szpitala z powodu zaostrzenia choroby wynosi ok. 20 proc.

W Wielkiej Brytanii, gdzie epidemiologia POChP jest szczegółowo opracowywana, w społeczności liczącej 250 tys. stałych mieszkańców, POChP jest powodem ponad 14 tys. wizyt u lekarza rejonowego (rodzinnego) i 680 hospitalizacji rocznie. W całym kraju rocznie jest 203 tys. przyjęć do szpitala z powodu zaostrzenia POChP. Połowa chorych przyjmowanych na oddziały wewnętrzne i płucne, którzy ukończyli 65 lat, to chorzy na POChP. Podobnie dzieje się w Stanach Zjednoczonych. Liczby te potwierdzają, że lekarz praktyk może codziennie zetknąć się z chorym mającym zaostrzenie POChP.



Definicja



Nie ma jednolitej definicji zaostrzenia POChP. Najczęściej cytuje się definicję Anthonisena. Według tego autora na zaostrzenie POChP składa się triada objawów:

- nasilenie duszności,

- nasilenie kaszlu,

- nasilenie odpluwania,
którym mogą towarzyszyć objawy infekcji górnych dróg oddechowych (ostry nieżyt nosa, ostry nieżyt gardła).

Według innej definicji zaostrzenie rozpoznaje się, jeśli istnieje potrzeba intensyfikacji leczenia przez zwiększenie dawek dotychczas stosowanych leków i dołączenie nowych leków (antybiotyki, steroidy). Z kolei ciężkość zaostrzenia może być oceniana jako:

- łagodna – którą chory sam opanowuje w domu,

- umiarkowana – wymagająca wizyt lekarskich w domu chorego,

- ciężka – wymagająca hospitalizacji.

Najnowsza (z 2000 r.)...


Pełna treść artykułu...