Zapalenie zatok przynosowych
- diagnostyka i leczenie

W ostatnich latach obserwuje się stały wzrost zachorowań na ostre, jak i na przewlekłe zapalenia zatok przynosowych. Wiąże się to przede wszystkim ze stałym wzrostem alergizacji środowiska. Błona śluzowa nosa i zatok przynosowych, jak również gardła i krtani, wystawiona jest stale na działanie czynników fizycznych i zapalnych, znajdujących się w otoczeniu człowieka. Stanowi ona swoisty filtr chroniący dolne drogi oddechowe przed groźnymi dla homeostazy organizmu bakteriami, wirusami, grzybami czy też licznymi alergenami. Skomplikowana struktura przestrzenna jam nosa i zatok przynosowych stanowi dodatkowe zabezpieczenie przed wieloma patogenami. Każde zaburzenie w budowie, morfologii, immunologii i czynności wydzielniczej błony śluzowej nosa i zatok przynosowych może mieć konsekwencje dla funkcjonowania całego organizmu.


Anatomia


Zatoki przynosowe możemy uważać za przedłużenie jam nosa. Dzielimy je na zatoki: I-rzędowe (zatoka szczękowa, zatoka czołowa, komórki sitowe przednie) oraz na II-rzędowe (komórki sitowe tylne, zatoka klinowa).

Zatoka szczękowa jest największą z zatok przynosowych. Ma 4 ściany: przednią, górną czyli oczodołową, przyśrodkową, czyli nosową oraz tylną, skierowaną ku tyłowi dołu skrzydłowo-podniebiennego. Ściana przyśrodkowa odpowiada przewodowi nosowemu środkowemu i dolnemu. Ujście zatoki szczękowej (apertura sinus maxillaris) znajduje się powyżej dna zatoki. Oczodołowa ściana zatoki szczękowej jest bardzo cienka i zawiera liczne dehiscencje, przez które infekcja może się szerzyć w kierunku oczodołu. W ścianie górnej przebiega nerw podoczodołowy. Ściana przednia tworzy dół nadkłowy. Pod górnym jej brzegiem znajduje się otwór podoczodołowy, przez który wychodzi nerw podoczodołowy. Dno zatoki tworzy wyrostek zębodołowy szczęki.

Zatoki czołowe należą do asymetrycznych jam powietrznych zawartych między dwoma blaszkami kości czołowej: łuską czołową (squama frontalis) i blaszką oczodołową (pars orbitalis), podzielone są zwykle przegrodami kostnymi na kilka komunikujących się ze sobą jam. Zatoki te mają 3 ściany: przednią (zewnętrzną), tylną (mózgową) i dolną (oczodołową). Drenaż wydzieliny do przewodu nosowego środkowego odbywa się poprzez kanał nosowo-czołowy, zwany przez niektórych autorów zachyłkiem czołowym, stanowiącym część kompleksu ujściowo-przewodowego. Ściana tylna zatoki czołowej stanowi część kostną przedniego dołu czaszki....


View full text...