Zasady diagnostyki i leczenia neuropatii. Zalecenia interdyscyplinarnej grupy ekspertów

Wprowadzenie

Polineuropatia to zespół objawów klinicznych wynikających z uszkodzenia wielu nerwów obwodowych [1]. W dostępnej literaturze istnieje bardzo duża rozbieżność w zakresie częstości występowania polineuropatii – od 0,1% do 3% w populacji ogólnej oraz od 1,9% do nawet 20% wśród osób starszych. Niemniej na podstawie metaanaliz obecnie szacuje się, że polineuropatia może występować u ok. 2,4–3% całej populacji, a wśród osób starszych odsetek ten może wynosić nawet 7–8%. Polineuropatia niewątpliwie zdecydowanie częściej występuje wśród mieszkańców krajów rozwiniętych, co może wynikać z dłuższego życia oraz większego rozpowszechnienia schorzeń przewlekłych, które wpływają na ryzyko jej rozwoju [2].
Neuropatia może mieć wiele różnych przyczyn, niektóre choroby prowadzą do uogólnionej, a inne do izolowanej neuropatii obwodowej [3]. Zidentyfikowano ponad 100 przyczyn [4]. W populacji pediatrycznej częściej spotykaną postacią polineuropatii jest postać wrodzona, wynikająca z mutacji genetycznych. Polineuropatia wrodzona może być izolowaną chorobą lub częścią złożonego zespołu objawów klinicznych. U osób dorosłych najczęściej mamy do czynienia z polineuropatią nabytą, która może wynikać ze schorzeń przewlekłych, stanów nagłych, stylu życia oraz działania takich substancji, jak leki czy neurotoksyny. Za najczęstszą przyczynę polineuropatii uważa się cukrzycę. Według szacunków polineuropatia cukrzycowa występuje u 20–30% pacjentów z cukrzycą typu 1 po 20 latach trwania choroby oraz nawet u 50–60% pacjentów z cukrzycą typu 2 po upływie 10–15 lat [5–8]. Co więcej, polineuropatia może się rozwinąć już na etapie stanu przedcukrzycowego [9]. Ponadto polineuropatia może być spowodowana nowotworami, przewlekłą chorobą nerek oraz chorobami wątroby. Dla przykładu – neuropatia mocznicowa może występować nawet u 90% pacjentów ze współczynnikiem filtracji kłębuszkowej < 6 ml/min/1,73 m² [4].
Kolejnym ważnym czynnikiem, który może doprowadzić do polineuropatii, jest przewlekłe spożywanie alkoholu [10–12]. W metaanalizie częstość występowania polineurotapii u osób przewlekle nadużywających alkoholu oszacowano na 46,3%. Niewątpliwie najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju polineuropatii poalkoholowej jest ilość alkoholu spożyta w ciągu życia. Niemniej uważa się, że istotna jest również predyspozycja genetyczna, płeć męska oraz rodzaj spożywanego alkoholu. Patogeneza polineuropatii poalkoholowej nie jest jasna, jednak potencjalne...


Pełna treść artykułu...