Zasady postępowania w zakażeniu owrzodzenia stopy cukrzycowej na podstawie aktualnych wytycznych i doniesień

Owrzodzenie stopy cukrzycowej dotyka co czwartego cukrzyka, a połowa spośród tych ran ulega zakażeniu. Prowadzi to do ciężkiego upośledzenia gojenia, utraty kończyny, a niekiedy nawet do zgonu pacjenta. Zasady leczenia zakażonego owrzodzenia stopy cukrzycowej są opisane w aktualnych wytycznych towarzystw naukowych, wypracowanych zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach. Według tych dokumentów kanon postępowania stanowi antybiotykoterapia ogólnoustrojowa celowana, zabiegowe leczenie chirurgiczne, regularnie powtarzane opracowanie rany i – w razie potrzeby – rewaskularyzacja. Pozostałe metody leczenia infekcji nie znalazły umocowania w wytycznych z powodu niskiej siły dostępnych dowodów potwierdzających ich skuteczność. Mimo to niektóre z tych metod, jak na przykład miejscowe leczenie antydrobnoustrojowe za pomocą płynów, żeli czy opatrunków z zawartością substancji aktywnych, są powszechnie stosowane w praktyce klinicznej. Należy brać je pod uwagę jako leczenie uzupełniające, dopiero po wcześniejszym zastosowaniu leczenia standardowego.

Diabetic foot ulceration affects one in four diabetics, and half of these wounds become infected. This leads to severe impairment of healing, loss of limb, and sometimes even death of the patient. The principles of treatment of infected diabetic foot ulcer are described in current guidelines of scientific societies, developed in accordance with the principles of evidence-based medicine. According to these documents, the canon of management is systemic targeted antibiotic therapy, operative surgical treatment, regularly repeated wound debridement and, if necessary, revascularisation. Other methods of treating infection have not found a foothold in the guidelines because of the low strength of evidence available to support their efficacy. Nevertheless, some of these methods, such as topical antimicrobial treatment with fluids, gels, or dressings containing active substances, are widely used in clinical practice. They should be considered as complementary treatments only after standard treatment has been applied.