Zasoby osobiste – prężność i nadzieja – a elastyczność w radzeniu sobie: moderująca rola poczucia stresu

Wstęp
Elastyczność w radzeniu sobie ze stresem odgrywa istotną rolę w adaptacji do zmieniających się warunków sytuacyjnych w grupie osób zmagających się z zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi. Jednak w kulturze zachodniej elastyczność w radzeniu sobie stanowi niezwykle rzadki przedmiot badań.

Cel pracy
Ocena znaczenia zasobów osobistych (prężności i nadziei) dla natężenia elastyczności w radzeniu ze stresem sobie w grupie osób chorych onkologicznie z uwzględnieniem moderującej funkcji poczucia stresu.

Materiał i metody
Badanie przeprowadzono w grupie 65 osób (40 kobiet, 25 mężczyzn) leczonych z powodu różnych typów nowotworu. W badaniu wykorzystano następujące metody: Skalę Pomiaru Prężności (SPP-25), Kwestionariusz Nadziei na Sukces (KNS), Skalę Elastycznego Radzenia Sobie ze Stresem (SERSS) i Kwestionariusz Poczucia Stresu (KPS).

Wyniki i wnioski
Wyniki analizy regresji hierarchicznej wykazały, że poczucie stresu nie jest moderatorem między prężnością a elastycznością w radzeniu sobie. Napięcie emocjonalne pełniło rolę moderatora pomiędzy umiejętnością znajdowania rozwiązań, siłą woli i ogólnym wynikiem nadziei a elastycznością w radzeniu sobie ze stresem. Wykazano silny pozytywny związek między nadzieją a elastycznością w radzeniu sobie ze stresem w grupie osób o niższym napięciu emocjonalnym. Rezultaty badań sugerują, że wyższy poziom emocjonalnego napięcia utrudnia korzystanie z zasobów osobistych w elastycznym radzeniu sobie ze stresem wśród pacjentów onkologicznych. To wskazuje na istotną rolę interwencji psychologicznych mających na celu redukcję emocjonalnego napięcia, by umożliwić pacjentom wykorzystanie ich zasobów osobistych.



Introduction
The coping flexibility plays a crucial role in adapting to changing conditions of a situation in group of people struggling with mental and somatic health problems. In Western culture, the coping flexibility is a rare subject of research.

Aim and study
The purpose of the research was assessment of the role of personal resources for extension of coping flexibility in group of oncologically ill, including the moderating function of sense of stress.

Material and Methods
The study was conducted on a group of 65 people (40 women, 25 men) on treatment because of various types of cancer. The following methods were used in the study: Resiliency Scale, Adult Hope Scale, Coping Flexibility Scale and Sense of Stress Questionnaire.

Results and conclusions
The results of hierarchical regression analysis showed that sense of stress is not a moderator between resiliency and coping flexibility. The emotional tension significantly moderated relation between Pathways and Agency subsacle and general result in hope and coping flexibility. More in-depth research, indicated strong positive relationship between hope and coping flexibility in the group of people with lower emotional tension. The results of the study suggest, that high level of emotional tension impedes using personal resources in coping flexibility in oncologically ill patients. This proves an important role of psychological interventions, aimed at reduction of emotional tension to enable patients using personal resources.