Zastosowanie MDMA w terapii zespołu stresu pourazowego u dorosłych – przegląd piśmiennictwa

Cel pracy.
Celem pracy jest przegląd piśmiennictwa na temat możliwości zastosowania terapii z użyciem 3,4-metylenodioksymetamfetaminy (MDMA) w leczeniu zespołu stresu pourazowego. Zawarto w niej także opis mechanizmu działania MDMA oraz wpływ tej substancji na organizm ludzki.

Przegląd piśmiennictwa.
MDMA zostało po raz pierwszy zastosowane w leczeniu pod koniec lat 70. i na początku lat 80. XX wieku. Jego przeciwlękowe i prospołeczne właściwości zostały wykorzystane, aby pomóc pacjentom radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi i poprawić jakość budowania relacji interpersonalnych. Niestety, w latach 1985–1986 MDMA zostało zakazane na całym świecie z powodu działania neurotoksycznego. Jednak od początku XXI wieku naukowcy wykazali ponowne zainteresowanie kontrolowanym stosowaniem MDMA w terapii. Badania kliniczne prowadzone od 2010 roku wykazały obiecujące efekty terapii wspomaganej MDMA w przypadku leczenia lęku społecznego u osób dorosłych z PTSD. Przeprowadzone badania wykazały, że pacjenci poddani terapii z udziałem MDMA doświadczyli zmniejszenia reakcji na bodźce wywołujące lęk. To pozwoliło im efektywniej pracować z traumatycznymi wspomnieniami, zmniejszało objawy PTSD oraz zwiększało zaufanie do terapeuty.

Wnioski.
MDMA to półsyntetyczna substancja o budowie zbliżonej do serotoniny i noradrenaliny. Jej mechanizm działania opiera się na oddziaływaniu jako aktywator na niektóre receptory, co skutkuje stymulacją wydzielania noradrenaliny, serotoniny i dopaminy. Ponadto MDMA jest substratem dla transporterów tych neuroprzekaźników i jako inhibitor monoaminooksydazy hamuje ich rozkład. MDMA w terapii może pomóc pacjentom w zrozumieniu i zaakceptowaniu traumatycznych doświadczeń, może też przyczynić się do zmniejszenia objawów PTSD, jednak potrzebne są dalsze badania dla potwierdzenia skuteczności i bezpieczeństwa tego podejścia terapeutycznego.



Objectives.
This paper aims to review the literature on the potential use of 3,4-methylenedioxymethamphetamine (MDMA) therapy in the treatment of post-traumatic stress disorder. The paper also includes a description of the mechanism of action of MDMA and its effects on the human body.

Material and methods.
MDMA was first used for treatment in the late 1970s. Its anti-anxiety and pro-social properties were used to help patients cope with emotional difficulties and improve interpersonal relationship building. Unfortunately, MDMA was banned worldwide between 1985 and 1986 due to its neurotoxic effects. However, since the beginning of the 21st century, researchers have shown renewed interest in the controlled use of MDMA in therapy. Clinical trials conducted since 2010 have shown promising effects of MDMA-assisted therapy for the treatment of social anxiety in adults with PTSD. The study showed that patients receiving MDMA-assisted therapy experienced a reduction in their responses to anxiety-provoking stimuli. This allowed them to work more effectively with traumatic memories and reduce PTSD symptoms.

Conclusions.
MDMA is a semisynthetic substance with a structure similar to serotonin and norepinephrine. Its mechanism of action is based on acting as an activator on certain receptors, resulting in stimulation of the secretion of norepinephrine, serotonin and dopamine. Moreover, MDMA is a substrate for transporters of these neurotransmitters and it inhibits their breakdown as a monoamine oxidase inhibitor. MDMA in therapy may help patients understand and accept traumatic experiences and may help reduce PTSD symptoms, but further research is needed to confirm the efficacy and safety of this therapeutic approach.