Zastosowanie długo działających β2-mimetyków (LABA) i wziewnych glikokortykosteroidów (WGKS) w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP)

Lekami najsilniej rozszerzającymi oskrzela są agoniści receptora β₂-adrenergicznego. Obecnie dostępne leki o długim czasie działania są powszechnie stosowane w leczeniu astmy i POChP. Jednak stosowanie tylko tych leków nie jest korzystne, ponieważ może sprzyjać powstawaniu tachyfilaksji. Inną grupą leków są wziewne glikokortykosteroidy, które mają najsilniejsze działanie przeciwzapalne. WGKS są lekami pierwszego rzutu w leczeniu astmy, a ich skuteczność jest udowodniona. Jednak w sytuacji, gdy ich działanie w dotychczas stosowanej dawce jest niewystarczające, zwiększenie dawki leku nie przynosi oczekiwanych rezultatów, natomiast dołączenie LABA przyśpiesza uzyskanie stabilizacji choroby. W ostatnim okresie pojawiły się również prace oceniające pozytywnie zastosowanie takiego połączonego leczenia w POChP. Zarówno w astmie, jak i POChP ocenia się wpływ obu komponentów jako addycyjny, a nie proste sumowanie ich działania.

Agonists of β₂ receptors are the most potent bronchial dilators. Available long-acting β₂-agonists are widely used in the treatment of both bronchial asthma and COPD. However, administration of these drugs alone is rather disadvantageous because of the risk of tachyphylaxis. Other group of medicines used in the bronchial asthma and COPD are inhaled glucorticosteroids. They are the first choice drugs in asthma therapy and their effectiveness is well documented. If, however, they are ineffective is the
administered dose, its increase does not bring about desired effect. In such a situation addition of the
long-acting β₂-agonists accelerate stabilization of the disease course. Recently, several papers were
published, positively assessing the use of such a combined therapy in COPD. An effect of both
components are considered additive and not simply summed up.