Zastosowanie kompresoterapii w chorobach żył

Kompresoterapia jest główną metodą zachowawczego leczenia przewlekłej niewydolności żylnej. Zastosowanie kompresoterapii poprawia efektywność pompy mięśniowej, zmniejsza zastój żylny i przywraca prawidłowe warunki hydrostatyczne dla odpływu krwi żylnej. Odpowiednio dobrany i stopniowany ucisk przeciwdziała poszerzaniu się żylakowo zmienionych naczyń, sprzyja redukcji ich średnicy, a także poprawia warunki do prawidłowego funkcjonowania zastawek żylnych. Leczenie uciskiem zmniejsza objętość krwi zalegającej w układzie żył powierzchownych, powodując w ten sposób przyspieszenie przepływu krwi w żyłach układu głębokiego, dzięki czemu obniża ryzyko rozwoju zakrzepicy żył głębokich. Zastosowanie kompresoterapii poprawia także warunki reologiczne na poziomie mikrokrążenia – obniża adhezję i aktywację leukocytów, obniżając hemofiltrację, przyczynia się do redukcji obrzęku. W artykule przedstawiono mechanizm działania terapii uciskowej, formy i klasy ucisku, reguły ich doboru, a także przeciwwskazania do jej stosowania. Znajomość tych zasad warunkuje uzyskanie dobrych efektów leczenia. Podkreślono znaczenie profilaktyki pierwotnej, wtórnej oraz wagę współpracy pacjenta.




Wstęp
Kompresja jest nieinwazyjną metodą leczenia niewydolności żylnej, polegającą na terapii indywidualnie dobraną siłą, za pomocą różnych rodzajów opatrunków uciskowych. Leczenie uciskowe jest bardzo ważną częścią profilaktyki oraz kompleksowego leczenia żylaków kończyn dolnych, przewlekłej niewydolności żylnej wraz z owrzodzeniami. Stosowanie ucisku powoduje redukcję nadciśnienia żylnego w układzie żył powierzchownych, a jeżeli jest on odpowiednio silny – także zmniejszenie refluksu z niewydolnych perforatorów oraz żył układu głębokiego. Zastosowanie ucisku wpływa także na polepszenie wydajności pompy mięśniowej [1]. Poprzez zmniejszenie średnicy naczynia żylnego i przepuszczalności włośniczkowej ucisk likwiduje zastój żylny i ułatwia powrót krwi oraz przeciwdziała obrzękowi i zastojowi limfatycznemu [2].
Patofizjologia i efekty kompresoterapii
w układzie żylnym
Siła sprawiająca, że krew stojącego w pozycji pionowej człowieka płynie ku górze, jest wynikiem m.in. działania mięśni łydki, które kurczą się i rozkurczają podczas chodzenia. Skurcz mięśni łydki przesuwa krew z danego odcinka żył ku górze, w kierunku serca. Cofaniu się krwi zapobiegają zastawki żylne, zapewniają one jednokierunkowy jej...


View full text...