Zastosowanie leków przeciwmalarycznych w terapii chorób skóry

Leki przeciwmalaryczne są używane w medycynie od ponad 300 lat. Pierwotnie wykorzystywano je do leczenia malarii, obecnie ze względu na właściwości przeciwzapalne, immunomodulujące, antyproliferacyjne i fotoprotekcyjne stosowane są w terapii wielu jednostek chorobowych w dermatologii i reumatologii. Skuteczność preparatów wykazano w leczeniu takich chorób, jak toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie skóry, porfiria skórna późna, liszaj płaski przymieszkowy, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej, sarkoidoza, a nawet łysienie plackowate. Chlorochina i hydroksychlorochina są lekami dobrze tolerowanymi, które rzadko powodują poważne objawy niepożądane. Do znanych skutków ubocznych należą: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, retinopatia, kardiomiopatia, zaburzenia układu nerwowo-mięśniowego, hiperpigmentacja skóry, zaburzenia hematologiczne. Mimo to leki przeciwmalaryczne nadal są chętnie stosowane również w przebiegu chorób układowych tkanki łącznej w ciąży. Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność monitorowania leczenia – okresowych badań narządu wzroku w czasie terapii chlorochiną, szczególnie przy terapii długotrwałej i dużymi dawkami leku. W artykule omówiono mechanizm działania, właściwości farmakokinetyczne, wskazania i działania niepożądane tej grupy leków.

Antimalarial drugs used in medicine for over 300 years, nowadays, due to their anti-inflammatory, immunomodulatory and antiproliferative photoprotective properties, are used in the therapy of many dermatologic and rheumatologic disorders. The efficacy of these medications is proven in systemic lupus erythematosus, rheumatoid arthritis, porphyria cutanea tarda, lichen planus, ulcerative stomatitis, sarcoidosis, and even alopecia areata. Chloroquine and hydroxychloroquine belong to a group of well-tolerated drugs that occasionally cause adverse effects, which include gastrointestinal disorders, retinopathy, cardiomyopathy, neuromuscular disorders, skin hyperpigmentations, and hematological disorders. Nevertheless, these drugs continue to be frequently applied, including for systemic diseases of connective tissue during pregnancy. However, the treatment must be monitored – periodic ophthalmologic examinations during therapy with chloroquine must be performed, especially during prolonged treatment with high doses of these drugs. The article discusses the mechanism of action, pharmacokinetics, indications and adverse effects of these medications.