pixabay.com
Zastosowanie minocykliny w leczeniu depresji klinicznej
Autor: Alicja Wesołowska
Data: 13.07.2017
Źródło: Australian & New Zealand Journal of Psychiatry/ Medscape.com/ AW
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | depresja kliniczna, minocyklina |
Zastosowanie popularnego antybiotyku w terapii pacjentów z poważną depresją może poprawić ich jakość życia - donoszą australijscy naukowcy.
W randomizowanym, podwójnie ślepym, kontrolowanym placebo 12-tygodniowym badaniu wzięło udział 71 dorosłych z poważną depresją (DSM-IV). Każdy z uczestników uzyskał wynik większy lub równy 25 w Skali Depresji Montgomery-Asberg (MADRS) i był w stabilnym stanie przez co najmniej 2 tygodnie przed rozpoczęciem badania.
Symptomy depresji, ogólny obraz kliniczny pacjentów, ich jakość życia i funkcjonowania sprawdzano na początku badania, a następnie w jego 4, 8 i 12 tygodniu, dodatkowo te same pomiary przeprowadzono w 16 tygodniu, już po zakończeniu próby klinicznej. Użyto narzędzi takich jak Skala Ogólnego Wrażenia Klinicznego (CGI), Skala Ogólnego Wrażenia Klinicznego wg Pacjenta (PGI) i Skala Przyjemności Snaitha i Hamiltona (HAM-A). Jakość życia mierzono skróconym kwestionariuszem jakości życia i satysfakcji (the Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire), a funkcjonowania – skalą funkcjonowania społecznego (Social and Occupational Functioning Scale).
Uczestników badania podzielono na dwie grupy. Pierwsza z nich (A, n=36) otrzymywała minocyklinę, druga (B, n=35) – placebo. Obie grupy liczyły więcej kobiet niż mężczyzn (proporcjonalnie do występowania zaburzenia w populacji ogólnej).
Ani w 12 tygodniu badania ani po jego zakończeniu nie odnotowano istotnych statystycznie różnic międzygrupowych w teście MADRS (wielkość efektu przy 95 proc. przedz. ufn. =0,46 (-7,1, 3,2), p=0,02).
W 12 i 16 tygodniu u badanych z grupy A zauważono trend poprawy objawów związanych z lękiem (odzwierciedlony w HAM-A): wielkość efektu =-0,36 (6,7, 0,8); p=0,057.
Odnotowano też znaczącą poprawę (skala efektu =0,62 [-1,8, -0,3]; p=0.022) po 12 tygodniach w skali GCI, która utrzymywała się także po zakończeniu badania. Poprawa ta była odzwierciedlona na skali PGI, ale dopiero w 16 tygodniu, po zakończeniu badania.
Po 12 tygodniach istotna poprawa w grupie A dotyczyła też jakości życia I funkcjonowania (skala efektu = 0,79 [-4,5, -1,4] P = 0,0002).
Badacze konkludują, że terapia minocykliną może być pomocna w poprawieniu jakości życia i fukncjonowania pacjentów z kliniczną depresją.
Wyniki badania zostały opublikowane w Australian & New Zealand Journal of Psychiatry.
Symptomy depresji, ogólny obraz kliniczny pacjentów, ich jakość życia i funkcjonowania sprawdzano na początku badania, a następnie w jego 4, 8 i 12 tygodniu, dodatkowo te same pomiary przeprowadzono w 16 tygodniu, już po zakończeniu próby klinicznej. Użyto narzędzi takich jak Skala Ogólnego Wrażenia Klinicznego (CGI), Skala Ogólnego Wrażenia Klinicznego wg Pacjenta (PGI) i Skala Przyjemności Snaitha i Hamiltona (HAM-A). Jakość życia mierzono skróconym kwestionariuszem jakości życia i satysfakcji (the Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire), a funkcjonowania – skalą funkcjonowania społecznego (Social and Occupational Functioning Scale).
Uczestników badania podzielono na dwie grupy. Pierwsza z nich (A, n=36) otrzymywała minocyklinę, druga (B, n=35) – placebo. Obie grupy liczyły więcej kobiet niż mężczyzn (proporcjonalnie do występowania zaburzenia w populacji ogólnej).
Ani w 12 tygodniu badania ani po jego zakończeniu nie odnotowano istotnych statystycznie różnic międzygrupowych w teście MADRS (wielkość efektu przy 95 proc. przedz. ufn. =0,46 (-7,1, 3,2), p=0,02).
W 12 i 16 tygodniu u badanych z grupy A zauważono trend poprawy objawów związanych z lękiem (odzwierciedlony w HAM-A): wielkość efektu =-0,36 (6,7, 0,8); p=0,057.
Odnotowano też znaczącą poprawę (skala efektu =0,62 [-1,8, -0,3]; p=0.022) po 12 tygodniach w skali GCI, która utrzymywała się także po zakończeniu badania. Poprawa ta była odzwierciedlona na skali PGI, ale dopiero w 16 tygodniu, po zakończeniu badania.
Po 12 tygodniach istotna poprawa w grupie A dotyczyła też jakości życia I funkcjonowania (skala efektu = 0,79 [-4,5, -1,4] P = 0,0002).
Badacze konkludują, że terapia minocykliną może być pomocna w poprawieniu jakości życia i fukncjonowania pacjentów z kliniczną depresją.
Wyniki badania zostały opublikowane w Australian & New Zealand Journal of Psychiatry.
