Zastosowanie rezonansu magnetycznego z hepatotropowym środkiem kontrastowym (Gd-EOB-DTPA – kwas gadoksetowy) w ocenie funkcji wątroby u pacjentów z marskością – korelacja ze skalą Childa-Pugha

Wstęp
Marskość wątroby będąca zejściem wielu przewlekłych chorób tego narządu jest jedną z głównych przyczyn śmiertelności w krajach rozwiniętych. Biopsja wątroby uważana za złoty standard w rozpoznawaniu marskości wiąże się z wieloma powikłaniami, dlatego ostatnio podkreśla się rosnącą rolę rezonansu magnetycznego (MRI) w diagnostyce marskości.

Cel pracy: Określenie skuteczności MRI wątroby wzmocnionego Gd-EOB-DTPA (kwas gadoksetowy) w ocenie jej funkcji u pacjentów z marskością w odniesieniu do klinicznej skali Childa-Pugha.

Materiał i metody
Do badania włączono 126 pacjentów, u których w latach 2013–2016 wykonano MRI wątroby z hepatotropowym środkiem kontrastującym. Grupa badana składała się z 94 pacjentów z klinicznie rozpoznaną marskością, których podzielono na 3 podgrupy, w zależności od stopnia ciężkości uszkodzenia wątroby, używając do tego skali Childa-Pugha. Grupę kontrolną stanowiło 32 pacjentów bez klinicznych wykładników marskości. Następnie dokonano analizy badań MRI wątroby z obliczeniem parametrów określających stopień wzmocnienia pokontrastowego – contrast enhancement index (CEI), contrast enhancement ratio (CER), liver-to-muscle ratio (LMR) i liver-to-spleen ratio (LSR).

Wyniki
Średnie wartości wszystkich czterech parametrów były istotnie niższe u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim uszkodzeniem czynności wątroby (klasa B i C wg skali Childa-Pugha) niż u pacjentów z łagodnym uszkodzeniem (klasa A wg skali Childa-Pugha). Spośród wszystkich ocenianych parametrów wzmocnienia CER oraz LMR wykazały najwyższą korelację ze stopniem uszkodzenia wątroby na podstawie skali Childa-Pugha (r = –0,57 i r = –0,58), natomiast najsłabszą korelację zaobserwowano dla LSR (r = –0,22).

Wnioski
Rezonans magnetyczny wątroby z hepatotropowym środkiem kontrastowym może być dobrym narzędziem klinicznym do nieinwazyjnej oceny funkcji wątroby u pacjentów z marskością.



Introduction
Liver cirrhosis has been becoming a major cause of mortality in developed countries. Recently, the increasing role of magnetic resonance imaging (MRI) in the diagnosis of liver cirrhosis has been emphasized. For grading of liver fibrosis, various quantitative parameters have been proposed, such as contrast enhancement index (CEI), contrast enhancement ratio (CER), liver-to-muscle ratio (LMR) and liver-to-spleen ratio (LSR). Their role in the assessment of the liver function has not yet been thoroughly investigated.

Aim of the research: To determine whether there is a correlation between hepatocyte-specific contrast-enhanced MRI and liver function impairment classified by the Child-Pugh scoring system in patients with cirrhosis thirty two.

Material and methods
Ninety four patients with cirrhosis and thirty two patients with clinically healthy liver who underwent gadolinium ethoxybenzyl-diethylenetriaminepentaacetic acid (Gd-EOB-DTPA)-enhanced MR imaging were enrolled in this study. Patients from the study group were divided into three subgroups according to the Child-Pugh scoring system. The values of all four enhancement ratios (CEI, CER, LMR and LSR) were compared between groups.

Results
The mean values of all four parameters were significantly lower in patients with moderate or severe liver function impairment (Child-Pugh B and Child-Pugh C) than in patients with mild impairment (Child-Pugh A). Amongst all parameters, CER and LMR showed the best correlation with liver function impairment (r = –0.57 and r = –0.58, respectively).

Conclusions
Our study showed a good correlation between quantitative evaluation of the liver function using Gd-EOB-DTPA MR imaging and clinical assessment in patients with cirrhosis.