Zastosowanie systemu ciągłego monitorowania glikemii u dzieci z dobrze kontrolowaną cukrzycą typu 1

Wstęp
W wielu dotychczas przeprowadzonych badaniach wykazano liczne korzyści wynikające z zastosowania systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGM) u dzieci chorujących na cukrzycę typu 1 (CT1).
Cel pracy: Celem przeprowadzonego badania było oszacowanie wpływu zastosowania CGM na kontrolę metaboliczną CT1 u dzieci i młodzieży z dotychczas dobrze kontrolowaną chorobą.

Materiał i metody
Przeprowadzono prospektywną analizę danych 99 pacjentów (46 dziewczynek) z medianą wieku 11.23 roku chorujących na CT1 co najmniej 1 rok (mediana 5.16 roku), z cukrzycą dobrze wyrównaną metabolicznie (mediana HbA1c < 7%) leczonych ciągłym podskórnym wlewem insuliny za pomocą pompy. Pacjenci używali CGM przez co najmniej 150 dni. Podzielono i przeanalizowano dane uczestników zależnie od wyjściowego stężenia HbA1c < 7%, ≥ 7%, wieku oraz płci.

Wyniki
Pacjenci początkowo dobrze wyrównani metabolicznie uzyskali istotny statystycznie wzrost HbA1c po 273 dniach obserwacji (odpowiednio 6.3% vs. 6.6%; p = 0.002). Nie odnotowano istotnych statystycznie różnic dotyczących HbA1c wśród pacjentów z wyjściowym HbA1c ≥ 7% (odpowiednio 7.5% vs. 7.4%; p = 0.191), ale 20% grupy osiągnęło poziom HbA1c < 7.0%. Analiza danych z CGM wykazała, iż żadna z grup nie osiągnęła celów leczenia. Całkowite dobowe zapotrzebowanie na insulinę nie uległo zmianie w obu grupach (p = 0.752; p = 0.274), ale doszło do zwiększenia ilości insuliny podawanej jako baza (p = 0.009; p ≤ 0.001).

Wnioski
Zastosowanie CGM dostarcza szczegółowych informacji na temat kontroli glikemii i jest korzystne u wielu, lecz nie wszystkich dzieci leczonych ciągłym podskórnym wlewem insuliny za pomocą pompy, które osiągnęły dobrą kontrolę metaboliczną choroby.



Introduction
Numerous studies have demonstrated the clinical benefits of using continuous glucose monitoring (CGM) systems among patients with type 1 diabetes (T1D). Aim of the study was to assess the effectiveness of CGM on metabolic control in children with T1D and well-controlled disease prior to the study.

Material and methods
This prospective analysis included 99 children (46 girls) at the median age of 11.23 years and diabetes duration of at least 1 year (median: 5.16 years), generally well controlled metabolically (median HbA1c: 7.0%), and treated with continuous subcutaneous insulin infusion (CSII). The patients had used CGM for at least 150 days. We analysed the participants in subgroups based on baseline HbA1c < 7%, ≥ 7%, age, and sex.

Results
Children with baseline HbA1c < 7% were characterized by significantly increased HbA1c after the median of 273 days (217; 320) of CGM usage (6.3% vs. 6.6%, respectively; p = 0.002). No significant change in HbA1c was noted in children with baseline HbA1c ≥ 7% (7.5% vs. 7.4%, respectively; p = 0.191), but 20% of the group reached the target of HbA1c < 7.0%. The analysis of CGM data revealed that no group achieved the CGM targets of good metabolic control. Total daily insulin requirements remained stable in both groups (p = 0.752; p = 0.274), but the amount of basal insulin increased statistically in both groups (p = 0.009; p ≤ 0.001).

Conclusions
The application of CGM provides detailed information concerning glycaemic control and is beneficial in some, but not all, T1D children with good diabetes control.