Zastosowanie tymczasowego wewnątrzustnego zakotwienia szkieletowego (TISAD) w celu ortodontycznego zamykania przestrzeni po pierwszych zębach przedtrzonowych w szczęce utraconych w wyniku urazu

Z analizy danych wynika, że około 25% dzieci w wieku szkolnym doświadcza urazów zębów. Bardzo często przyczyną tych urazów jest uprawianie przez nie sportu. Wprawdzie tylko około 4% to urazy poważne, ale niosą one ze sobą znaczące konsekwencje. Utrata zęba/zębów zawsze, a w wieku rozwojowym w szczególności, może prowadzić do ubytków kości wyrostka zębodołowego oraz przemieszczenia zębów sąsiednich. Cel. Celem pracy było przedstawienie postępowania polegającego na ortodontycznym zamykaniu luk po utracie dwóch pierwszych zębów przedtrzonowych w szczęce za pomocą zakotwienia szkieletowego u 14,5-letniej pacjentki.

Opis przypadku. Do leczenia zgłosiła się 14,5-letnia pacjentka,która doznała urazu w obrębie twarzoczaszki w wyniku kopnięcia przez konia. Z dokumentacji i wywiadu lekarskiego

wynikało, że konsekwencją tego zdarzenia było usunięcie przez stomatologa dwóch najbardziej uszkodzonych zębów – obydwu pierwszych stałych przedtrzonowców w szczęce. Wobec pacjentki zastosowano postępowanie polegające na zamknięciu powstałych przestrzeni po utraconych zębach przez mezjalizację drugich przedtrzonowców i pierwszych oraz drugich trzonowców, z zastosowaniem zakotwienia szkieletowego.

Materiał stanowiła dokumentacja medyczna: karta ortodontyczna, modele diagnostyczne oraz zdjęcia radiologiczne i fotografie pacjentki. Wyniki. Uzyskano satysfakcjonujący wynik estetyczny i funkcjonalny pomimo tego, że przed leczeniem pacjentka miała normę zgryzową. Wnioski. Ortodontyczne zamykanie luk po utraconych w wyniku urazu zębach stałych u pacjentów w wieku rozwojowym może być rekomendowane jako jedna z alternatywnych metod postępowania. Zastosowanie tymczasowego wewnątrzustnego zakotwienia szkieletowego TISAD pozwala na przemieszczanie grup zębów i zarazem uniknięcie niekorzystnej zmiany położenia zębów będących w zgryzie prawidłowym.

The analysis of data shows that about 25% of schoolchildren experience tooth injuries. Sport is a very common cause of such injuries. Although only 4% of these injuries are serious,

they are associated with significant consequences. Loss of a tooth/teeth always and especially at the developmental age may lead to loss of the alveolar process bone and movements of adjacent teeth. Aim. The aim of the paper was to present management including orthodontic closure of gaps after loss of two first premolars in the maxilla using skeletal anchorage in a 14.5-year-old female patient. Case report. A 14.5-year-old female patient who had suffered an injury to the facial skeleton as a result of getting kicked by a horse presented for treatment. Based on documentation and medical interview this event resulted in the extraction of two most damaged teeth – both first permanent premolars in the maxilla. In the case of this patient, treatment included the closure of gaps from lost teeth via mesialisation of second premolars and first and second molars using skeletal anchorage. Material included medical documentation:

patient’s orthodontic records, diagnostic models, photographs and radiological records. Results. Satisfactory aesthetic and functional outcomes were obtained despite the fact that the patient’s had had normal occlusion before treatment. Conclusions. Orthodontic closure of gaps from permanent teeth lost as a result of a trauma may be recommended in adolescent patients as one of alternative methods of treatment. The use of temporary intraoral skeletal anchorage (TISAD) allows movements of groups of teeth and avoiding unfavourable changes of positions of teeth that are in normal occlusion.