Zator tętnicy płucnej – częstość występowania, podstawy rozpoznawania i leczenia

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) zawiera w sobie dwa elementy: zakrzepicę żył głębokich (ZŻG) i zator tętnicy płucnej (ZTP) będący najczęściej jej powikłaniem (skrzeplinowy zator tętnicy płucnej). Należy zatem pamiętać, że prawie żadne zagadnienie, dotyczące jednego z tych ogniw, nie może być przedstawione w sposób pozostawiający na uboczu drugie ogniwo tej choroby. Dotyczy to zwłaszcza epidemiologii, leczenia i profilaktyki ZŻG i ZTP. Niniejsze opracowanie dotyczy ZTP, poprzednie poświęcone było ZŻG.








Częstość występowania


Większość danych na ten temat pochodzi ze źródeł amerykańskich i zazwyczaj dotyczy całości ŻChZZ. Jeśli chodzi o ZTP, to częstość występowania tej choroby w ogólnej populacji oceniana jest na 50–100 przypadków rocznie na 100 tys. mieszkańców. Są to dane szacunkowe. Jeśli chodzi o populację wewnątrzszpitalną, to uważa się, że ZTP występuje u 0,5–2,5 proc. wszystkich chorych, przyjmowanych do oddziałów internistycznych. Symptomatologia kliniczna ZTP jest bardzo zróżnicowana, a trudności w rozpoznawaniu tej choroby mają źródło w – często – niecharakterystycznym – jej przebiegu. Znaczne trudności diagnostyczne określają zbyt niski odsetek prawidłowych rozpoznań przyżyciowych ZTP (underdiagnosis). Zagadnienie dodatkowo komplikuje fakt wysokiego odsetka rozpoznań fałszywie dodatnich (overdiagnosis).

Czynniki ryzyka ZTP są takie same jak ZŻG. W związku z tym odsyłam czytelników do podrozdziału Czynniki ryzyka ŻChZZ, stanowiącego część poprzedniego artykułu poświęconego ZŻG (Przewodnik Lekarza, Nr 5/2000).



Diagnostyka ZTP

Ocena kliniczna


Kryteria klinicznej diagnostyki zatoru tętnicy płucnej są problematyczne. Spośród pacjentów podejrzanych o ZTP tylko w ok. 30 proc. rozpoznanie tej choroby zostaje potwierdzone w trakcie dalszego postępowania diagnostycznego. Wynika z tego, że w większości przypadków podejrzenie ZTP dotyczy pacjentów, którzy nie mają tej choroby. Z drugiej jednak strony należy pamiętać, że rozpoznanie przyżyciowe dotyczy mniej niż
40 proc. przypadków ZTP zakończonych zgonem. Jest oczywiste, że taka sytuacja uzasadnia pogląd, zgodnie z którym poprzeczka dla badań diagnostycznych zalecanych przy podejrzewaniu ZTP powinna być ustawiona nisko. Warto mieć na uwadze fakt, że...


View full text...