Zdrowa nadzieja rodzica w sytuacji choroby nowotworowej dziecka – rola nieprzywiązywania do rezultatu

Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia nadziei oraz nieprzywiązywania do rezultatu u rodzica dziecka chorego onkologicznie w perspektywie koncepcji dr. Carla Simontona. Terapia simontonowska jest adresowana do pacjentów z chorobą nowotworową, ale obejmuje również osoby wspierające, co daje możliwość wykorzystania jej elementów do pracy z rodzicami jako osobami towarzyszącymi dziecku również w czasie choroby. Komponentami programu Simontona, na których skoncentrowano się w tekście, są nadzieja i nieprzywiązywanie do rezultatu. Te dwa pojęcia zostały przeanalizowane w odniesieniu do tzw. fałszywej beznadziei oraz zmowy pozytywnego myślenia. Odwołano się również do badań empirycznych, których wyniki wskazują na ważność nadziei w postawie rodzica wobec chorego dziecka.

The aim of this article is to explore the meaning of hope and non-attachment to outcome for parents challenged by their child’s cancer diagnosis. From the perspective of Dr. Carl Simonton’s therapeutic approach, not only are patient’s needs addressed, but also those of their support persons, and this approach is particularly applicable to parents caring for children with cancer. Simonton’s concepts of hope and non-attachment to outcome are presented and contrasted with so-called false hopelessness and the conspiracy of positive thinking. Empirical research demonstrating the importance of hope in the attitude of those parents caring for a sick child is reviewed and discussed.