Bieżący numer
Archiwum
Artykuły zaakceptowane
O czasopiśmie
Rada naukowa
Bazy indeksacyjne
Kontakt
Zasady publikacji prac
Standardy etyczne i procedury
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
|
3/2018
vol. 93 streszczenie artykułu:
Artykuł przeglądowy
Zespół Pradera i Williego – fenotyp wczoraj i dziś. Znaczenie wczesnej diagnozy
Małgorzata Cabała
,
Robert Śmigiel
Pediatr Pol 2018; 93 (3): 264–269
Data publikacji online: 2018/07/20
Pełna treść artykułu
Pobierz cytowanie
ENW EndNote
BIB JabRef, Mendeley
RIS Papers, Reference Manager, RefWorks, Zotero
AMA
APA
Chicago
Harvard
MLA
Vancouver
Zespół Pradera i Williego (PWS) jest heterogennym, rzadkim zespołem genetycznym z charakterystyczną hiperfagią prowadzącą do śmiertelnej otyłości oraz z mnogością zaburzeń behawioralnych i poznawczych. Do objawów klinicznych należą również: znaczna hipotonia oraz problemy z karmieniem w okresie noworodkowo-wczesnoniemowlęcym, charakterystyczna dysmorfia twarzoczaszki, hipogonadyzm i inne zaburzenia endokrynologiczne. Przyczyną PWS jest brak ekspresji genów regionu krytycznego dla PWS (tj. 15q11-q13), który ulega piętnowaniu rodzicielskiemu. W znacznej części przypadków (ok. 70%) spowodowane jest to powstałą de novo delecją regionu 15q11-q13 pochodzącą od ojca. Obecnie obraz kliniczny PWS zmienia się z uwagi na jego wczesne rozpoznawanie oraz zapobieganie i leczenie otyłości. Głównymi objawami u dzieci z PWS stają się zaburzenia behawioralne. Pacjenci z PWS wymagają wielospecjalistycznej opieki. Potwierdzoną i skuteczną farmakoterapią jest terapia hormonem wzrostu, która – poza poprawą ostatecznego wzrostu pacjentów – wpływa korzystnie na skład tkanek ciała, tolerancję wysiłku fizycznego oraz całościowy rozwój.
Prader-Willi syndrome (PWS) is a rare, heterogeneous genetic disorder characterised by hyperphagia leading to life-threatening obesity, cognitive problems, and numerous behavioural disturbances such as temper tantrums, stubbornness, manipulative behaviour, and obsessive-compulsive characteristics. Clinical symptoms involve severe hypotonia and feeding difficulties in early infancy, characteristic facial features, hypogonadism, and multiple endocrinological disturbances. PWS is caused by an absence of expression of imprinted genes in the paternally derived PWS region (i.e. 15q11-q13). About 70% of PWS cases result from de novo deletions. Nowadays, the clinical picture of Prader-Willi syndrome is changing due to diagnosis in early infancy and prompt prevention and treatment of obesity. Hence the issue of behavioural disturbances has become the main challenge in PWS management. Individuals with Prader-Willi syndrome need multispecialty medical care. Amongst numerous clinical trials targeting the main symptoms of PWS, the only effective and approved regimen is growth hormone treatment. słowa kluczowe:
choroba rzadka, zespół Pradera i Williego, region chromosomowy 15q11-q13, cechy dysmorficzne, terapia hormonem wzrostu |