ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
9/2001
vol. 4
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Zespół kanału nadgarstka - leczenie zachowawcze

Leszek Szczepański

Przew Lek 2001, 4, 9, 81-84
Data publikacji online: 2003/10/27
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 



Wielu czytelników uzna zapewne, że problem poruszony w artykule zainteresuje jedynie ortopedę, neurologa bądź reumatologa. A przecież każdy lekarz pierwszego kontaktu spotyka się niemal na co dzień z chorymi, u których wystąpiły objawy zespołu kanału nadgarstka (ZKN). Inna sprawa, czy potrafi je właściwie zinterpretować.







Bardzo rzadko spotyka się pacjentów, którym poprawnie postawiono rozpoznanie ZKN. W większości przypadków pacjenci odwiedzają kilku lekarzy, nie uzyskując pomocy. Lekarze bowiem nie potrafią odczytywać objawów charakterystycznych dla ZKN i wyciągać właściwych wniosków diagnostycznych. Przyczyn tego zjawiska należy szukać w niedostatecznej wiedzy o rozpoznaniu i leczeniu ZKN.

Patomechanizmem prowadzącym do objawów ZKN jest ucisk z następowym niedokrwieniem nerwu pośrodkowego w miejscu jego przebiegu, wśród ścięgien mięśni zginaczy palców rąk na poziomie nadgarstka [1, 11]. Wiodącym objawem klinicznym tego procesu są akroparestezje – drętwienia i cierpnięcia palców rąk, nasilające się w okresach bezruchu ręki. Problem diagnostyczny polega jednak na tym, że pacjent rzadko określa dolegliwości w sposób, który pozwala uznać je za parestezje, rzadko też dolegliwości te są jedynymi. Częściej chory na ZKN skarży się na ogólny reumatyzm, czyli przewlekłe, wielomiejscowe bóle w układzie ruchu, a określając dolegliwości ze strony rąk używa określeń ból, obrzęk, rozpieranie, pieczenie, zamieranie, nieczułość lub też, dla podkreślenia różnicy pomiędzy, np. bólem pourazowym a odczuwalnymi dolegliwościami, tworzy neologizmy językowe typu tornieje czy dżżuźni. W większości przypadków ZKN odczuwanie dolegliwości w wielu miejscach ciała jest odzwierciedleniem współistnienia innych zespołów bólowych układu ruchu. Ostatnio zwrócono uwagę na częste występowanie u tej samej osoby ZKN i fibromialgii – zespołu uogólnionych bólów o podłożu prawdopodobnie głównie psychosomatycznym. Ocenia się, że do 30 proc. chorych na ZKN ma jednocześnie objawy fibromialgii [6].

Ważną wskazówkę diagnostyczną stanowi:
– pojawienie się dolegliwości podczas snu,
– ustępowanie dolegliwości pod wpływem poruszania rękami (strzepywanie ręki).

Wykazano, że co najmniej 1 osoba na 10, które skarżą się na przewlekłe bóle w układzie ruchu (reumatyzm), ma objawy ZKN [10]. Na...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.