Zespół metaboliczny – organoprotekcyjne działanie sartanów

Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna (IDF) zaproponowała ostatnio nową definicję zespołu metabolicznego. Nadciśnienie tętnicze często towarzyszy zaburzeniom gospodarki lipidowej i węglowodanowej. Zespół metaboliczny zwiększa 5–9 razy ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, natomiast 2–4 razy powikłań wieńcowo-naczyniowych. Leki [antagoniści receptora AT1 (ARB) angiotensyny I] są szeroko stosowane w terapii nadciśnienia i schorzeń sercowo-naczyniowych. Ostatnie badania przedkliniczne wskazują, że ARB – telmisartan działa jako częściowy agonista receptorów jądrowych PPAR-δ. Telmisartan wykazuje ok. 25–30% aktywności w porównaniu z grupą typowych leków działających na receptory PPAR-δ. Telmisartan może mieć znaczenie w prewencji i leczeniu zespołu metabolicznego i cukrzycy.

Recently the International Diabetes Federation (IDF) has proposed a new definition of metabolic syndrome. Hypertension commonly occurs as part of a complex disorder of carbohydrate and lipid metabolism. Metabolic syndrome increases the likelihood of developing type 2 diabetes by five to nine fold and cardiovascular disease by two to four fold. Angiotensin II receptor blockers (ARBs) are used for the treatment and prevention of cardiovascular disease. Recent preclinical studies indicate that the ARB telmisartan acts as a selective peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPAR-d) modulator. Telmisartan functioned as a partial agonist of PPAR-δ and achieved 25–30% of maximal receptor activation attained with conventional PPAR-δ ligands. Telmisartan could have a central role in prevention and treatment of metabolic syndrome and diabetes