Zespół nadpobudliwości psychoruchowej - zaburzenie hiperkinetyczne

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, nazywany jest też w klasyfikacji ICD-10 zespołem hiperkinetycznym, w literaturze angielskiej i amerykańskiej zaś często pojawia się skrót ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), czyli zaburzenie z deficytem uwagi i nadruchliwością.
Zespół ten objawia się trwałymi sposobami zachowania, układającymi się w charakterystyczną triadę objawów: problemy z utrzymaniem uwagi, z kontrolą impulsywności, nadmierna ruchliwość.


Wiele dzieci ma podobne problemy, jednak o zespole nadpobudliwości mówić można tylko wtedy, gdy objawy te są niewspółmierne do wieku i poziomu rozwoju dziecka, a także stają się źródłem wyraźnych niepowodzeń w domu i szkole, niekorzystnie wpływają na życie rodzinne, naukę i rozwój dziecka.
Nie ma badania albo testu, które pozwala stwierdzić, które dziecko jest nadpobudliwe, a które nie. Różne jest także nasilenie objawów w zależności od sytuacji. Są one silniej wyrażone w czasie podejmowania wysiłku umysłowego lub konieczności zachowania ciągłej uwagi – słuchanie nauczyciela, czytanie szczegółowego materiału, monotonna praca – natomiast mogą być niewielkie lub zupełnie nieobecne, w nowej, interesującej sytuacji, a także w czasie indywidualnego kontaktu z dorosłym.
Aby można było mówić o zespole nadpobudliwości, dziecko musi mieć objawy stale lub niemal stale (choć o różnym nasileniu), a zatem i w szkole, i w domu, i na podwórku. Zwykle najbardziej nasilone są w szkole, ze względu na konieczność zachowania tam stałej uwagi i pozostawania w jednym miejscu. Ważne jest także stwierdzenie, że objawy te występują od wczesnego dzieciństwa, choć kryteria diagnostyczne wymagają jedynie stwierdzenia istnienia objawów przed 7. rokiem życia. Nadpobudliwość jest cechą człowieka, która ujawnia się z różnym natężeniem w rozmaitych sytuacjach, więc może się znacznie nasilić pod wpływem stresu, w dużej klasie, po zmianie nauczyciela, ale także przy problemach rodzinnych. Kiedy indziej może być mniej nasilona, jednak zwykle nie można powiedzieć, że objawy kiedyś, poza wczesnym dzieciństwem nie występowały. Jeśli dziecko dość dobrze radziło sobie w domu i w szkole, nie miało zaburzeń uwagi, nie było nadruchliwe, a nagle zaczyna mieć kłopoty, oznacza to zwykle, że albo zachorowało, albo coś dramatycznego wydarzyło się w jego życiu – w obu przypadkach nie można oczywiście mówić o zespole nadpobudliwości.

Jakie objawy...


View full text...