Zespół rozrostu bakteryjnego – SIBO. Jak go diagnozować i leczyć w praktyce lekarza rodzinnego w świetle nowych wytycznych?

Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) to zespół objawów żołądkowo-jelitowych spowodowany nadmierną ilością bakterii w jelicie cienkim. Może być skutkiem przewlekłego stosowania inhibitorów pompy protonowej (IPP) lub towarzyszyć takim chorobom, jak zespół jelita nadwrażliwego (IBS), cukrzyca czy choroba uchyłkowa. SIBO może współistnieć z rozrostem grzybiczym (SIFO) lub rozrostem archeonów (IMO). Obecnie podstawą diagnostyki SIBO są testy oddechowe. Preferowanym leczeniem jest eradykacja rozrostu za pomocą eubiotyku rifaksyminy. W przypadku wzdęć pomocna może być dieta low FODMAP oraz stosowanie błonnika rozpuszczalnego niewywołującego wzdęć, np. arabinogalaktanu, a w przypadku zaparć suplementacja diety błonnikami rozpuszczalnymi i makrogolami. Dane dotyczące stosowania probiotyków w SIBO są niejednoznaczne, a prokinetyków zbyt skąpe, by mogły potwierdzić ich skuteczność i uzasadnić rekomendowanie w wytycznych.

Small intestine bacterial overgrowth (SIBO) is a syndrome of gastrointestinal symptoms caused by excessive bacteria in the small intestine. It may result from chronic proton pump inhibitor use or accompany diseases such as IBS, diabetes mellitus, or diverticular disease. SIBO may coexist with fungal overgrowth (SIFO) or archaea overgrowth (IMO). Currently, respiratory tests are the mainstay of SIBO diagnosis. The preferred treatment is eradication of the growth with eubiotic rifaximin. A low-FODMAP diet and soluble fibre not raised bloating like arabinogalactan may be helpful for bloating and soluble fibre supplementation for constipation. Data on the use of probiotics in SIBO are inconclusive, and prokinetics are too sparse to recommend them in guidelines.