Zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego u chorego poddanego zabiegowi EVAR z powodu objawowego tętniaka aorty brzusznej i tętnic biodrowych

Szanowna Redakcjo,
w pracy przedstawiono przypadek gwałtownie postępującego zespołu wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (disseminated intravascular coagulation – DIC) po implantacji stentgraftu rozwidlonego u chorego z objawowym dużym tętniakiem aorty brzusznej i tętnic biodrowych.
Chory, lat 71, został przyjęty na oddział chirurgii naczyniowej w godzinach dyżuru z rozpoznanym w badaniu tomografii komputerowej objawowym tętniakiem aorty brzusznej i tętnic biodrowych o średnicy 77 mm. Pacjent był obciążony chorobą niedokrwienną serca (stan po zawale mięśnia serca z uniesieniem odcinka ST dwa miesiące przed przyjęciem), przewlekłą chorobą nerek, miażdżycą uogólnioną, hiperlipidemią. Podczas przyjęcia był w stanie ogólnym dość dobrym, wydolny krążeniowo i oddechowo, z miernie nasilonymi dolegliwościami bólowymi ze strony jamy brzusznej. Z powodu wysokiego ciśnienia tętniczego zastosowano dożylny wlew leków wazodylatacyjnych, uzyskując ustąpienie dolegliwości bólowych.
Ze względu na brak możliwości odstawienia terapii przeciwpłytkowej pacjent został zakwalifikowany w trybie pilnym do EVAR (endovascular aneurysm repair), klasy IV wg skali American Society of Anesthesiologists (ASA), i do znieczulenia miejscowego. W trakcie zabiegu monitorowano parametry życiowe (pomiar ciś­nienia tętniczego metodą pośrednią, SaO2, EKG). Zacewnikowano pęcherz moczowy i prowadzono godzinowe monitorowanie diurezy. Zastosowano tlenoterapię bierną przez maskę. Przed rozpoczęciem zabiegu podano dożylnie 1 γ paracetamolu (w ramach analgezji z wyprzedzeniem) oraz cefazolinę (zgodnie z zasadami lokalnej profilaktyki zakażeń w szpitalu). Miejsca nakłuć pachwin znieczulono roztworem zawierającym mieszaninę 2% lidokainy i 0,5% bupiwakainy, nie przekraczając dawki maksymalnej. Wszystkie wkłucia wykonano pod kontrolą ultrasonografu. Trudna konfiguracja tętniaka wiązała się z wydłużonym czasem trwania zabiegu. W pierwszym etapie zabiegu zaimplantowano moduł rozwidlony stentgraftu (main body) oraz stent kryty do lewej tętnicy nerkowej. W następnych etapach osadzono odnogi graftu. Podczas końcowej angiografii potwierdzono szczelność stentgraftu oraz brak cech wynaczynienia lub przecieku. Uwagę operatora zwrócił brak przepływu w lewej tętnicy nerkowej oraz znaczne osłabienie przepływu w naczyniach nerki prawej. Na tej podstawie uznano, że prawdopodobną przyczyną jest wykrzepianie wewnątrznaczyniowe. Podano do obu tętnic nerkowych Actylise (po 2,5 mg), nie uzyskując przepływu...


Pełna treść artykułu...