Znaczenie częstych kontroli w pierwszym roku po implantacji stymulatora serca dla wykrywania arytmii przedsionkowych

Wprowadzenie: Nowe stymulatory serca umożliwiają ciągłą detekcję i zapis epizodów arytmii przedsionkowych (AT).

Cel pracy: Zbadanie częstości występowania i czasu do pierwszego rozpoznania AT po implantacji, a także określenie czynników ryzyka pojawienia się objawowych epizodów arytmii.

Materiał i metody: Do badania włączono 62 pacjentów po implantacji stymulatora serca z funkcją automatycznej rejestracji epizodów AT. Przed implantacją zebrano dane dotyczące przebiegu AT u pacjentów. Kontrolę z odczytaniem danych z zaimplantowanego urządzenia oraz odnotowaniem objawów zgłaszanych przez pacjenta przeprowadzono po 3, 6 i 12 miesiącach od implantacji. Badanie echokardiograficzne wykonano przed zabiegiem oraz 12 miesięcy po implantacji.

Wyniki: Arytmie przedsionkowe zostały wykryte przez stymulator serca u 16 (25,81%) spośród 62 pacjentów. U 13 (81,25%) z nich rozpoznano je już przy pierwszej wizycie – po 3 miesiącach, 38,46% nie miało wcześniej w wywiadzie migotania przedsionków (AF). Bezobjawowe epizody wystąpiły u 7 (43,75%) pacjentów, 2 (28,57%) z nich nie miało w wywiadzie AF. Okazało się, że AF w wywiadzie przed implantacją jest istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia AT/AF (p = 0,006), a stosowanie β-adrenolityków czynnikiem ograniczającym AT/AF (p = 0,040). Pozostałe dane były nieistotne statystycznie.

Wnioski: Zapis AT przez stymulatory serca stanowi często pierwszą diagnozę arytmii u pacjentów bez objawów choroby. Dane dotyczące AT gromadzone przez stymulatory serca, które są często przeglądane, mogą prowadzić do nowej diagnozy i wczesnej terapii u tych pacjentów, co może wpływać na zachorowalność i śmiertelność.

Introduction: Newer pacemakers have data storage capabilities that permit detection of multiple episodes of atrial tachyarrhythmias (AT).

Aim of the research: To document the frequency, time to first AT detection after implantation, and risk factors for symptomatic episodes and to determine the prevalence and predictors of pacemaker-detected AT.

Material and methods: Patients (n = 62), from a single centre, with an implanted pacemaker that automatically recorded the cumulative daily AT burden were included in the analysis. The clinical history regarding AT was collected before implantation. Follow-ups were done at 3, 6, and 12 months after implantation with interrogation and symptoms reported from patients. Echocardiography was performed at baseline and at 12 months.

Results: Atrial tachyarrhythmia was detected by the pacemaker in 16 (25.81%) of 62 patients. AT/atrial fibrillation (AF) burden was detected after 3 months in 13 out of 16 (81.25%) patients, and in 38.46% of them there was no clinical history of AF. Asymptomatic episodes occurred in 7 patients (43.75% – 3 men and 4 women), and 2 (28.57%) of them did not have a clinical history of AF. History of AF prior to implantation was significant for the appearance of AT/AF burden (p = 0.006), and use of β-blockers significantly limited AT/AF burden (p = 0.040). Other analysed data was statistically non-significant.

Conclusions: Pacemaker-detection of AT is often the first paroxysmal AT diagnosis in asymptomatic patients. This suggests that AT data, collected from capable pacemakers and frequently reviewed, can lead to new diagnosis and early treatment in that group of patients, which could influence mortality and morbidity.