Znaczenie magnezu oraz wapnia w schorzeniach układu krążenia

Magnez i wapń obok potasu i sodu należą do najważniejszych jonów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Odgrywają ważną rolę w wielu procesach fizjologicznych układu krążenia, nerwowego, mięśniowego oraz kostno-szkie-letowego. Z uwagi na znaczenie tych jonów nie tylko w procesach fizjologicznych, ale również w wielu stanach chorobowych, wskazane jest okresowe oznaczanie stężenia jonów magnezu i wapnia w surowicy krwi, a w przypadku stwierdzenia niedoborów – wdrożenie odpowiedniego postępowania leczniczego i dietetycznego.


Metabolizm jonu magnezowego
Magnez jest pierwiastkiem dwuwartościowym, z grupy berylowców, został odkryty w 1828 r. Z uwagi na udział w wielu reakcjach enzymatycznych, należy do bardzo ważnych pierwiastków. Jest on aktywatorem ponad 300 reakcji enzymatycznych w procesie przemiany białek, lipidów, kwasów nukleinowych oraz fosforowych związków wysokoenergetycznych [1].
W organizmie człowieka znajduje się ok. 24 g jonu magnezowego. Jest on jonem głównie wewnątrzkomórkowym. Ok. 60 proc. zasobów magnezu ustrojowego jest zlokalizowanych w kościach, 38 proc. w tkankach miękkich, takich jak wątroba czy mięśnie szkieletowe. Zaledwie 2 proc. zasobów ogólnoustrojowych magnezu znajduje się w surowicy [2]. Stężenie magnezu w surowicy waha się w granicach 1,8–2,5 mEq/l, z tego ok. 1/3 jest związane z białkami. Z uwagi na głównie wewnątrzkomórkowe zlokalizowanie magnezu, możliwe jest powstanie niedoborów ogólnoustrojowych tego jonu przy prawidłowym jego stężeniu w surowicy krwi.
Magnez podany z pokarmem ulega wchłanianiu w jelicie cienkim w 24–76 proc. [1, 2]. Najwięcej magnezu wchłania się w dalszych odcinkach jelita cienkiego. Zwiększenie wchłaniania magnezu następuje pod wpływem diety bogatej w białka zwierzęce lub tłuszcze nienasycone, selenu, witaminy B₆, witaminy D. Zmniejszenie wchłaniania ma miejsce w środowisku zasadowym, pod wpływem białek pochodzenia roślinnego, tłuszczów nasyconych, niedoboru potasu.
Dobowe zapotrzebowanie na magnez jest bardzo zróżnicowane. U osób dorosłych wynosi ono 300–350 mg, u młodzieży w okresie wzrastania i kobiet ciężarnych lub karmiących 400–700 mg. Osoby znajdujące się w przewlekłym stresie wymagają podaży 400–700 mg magnezu na dobę.
Wydalanie magnezu odbywa się głównie przez nerki. W stanach niedoboru następuje zwiększenie zwrotnego wchłaniania magnezu w części...


Pełna treść artykułu...