Związek alleli HLA DQA1 z przebiegiem zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C oraz skutecznością leczenia przeciwwirusowego u pacjentów pediatrycznych

Wstęp: Od kilku lat przedmiotem badań są związki układu HLA z przebiegiem wirusowego zapalenia wątroby typu C oraz ze skutecznością jego leczenia.
Cel: Ustalenie zależności między częstością występowania poszczególnych alleli HLA DQA1 a przebiegiem zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C oraz skutecznością leczenia przeciwwirusowego u pacjentów pediatrycznych.
Materiał i metody: Badaniami objęto 61 osób w wieku 5–18 lat, w tym 51 po leczeniu przeciwwirusowym (interferonem α lub interferonem z ribawiryną) i 10 niezakwalifikowanych do leczenia. U pacjentów przeprowadzono oznaczenia alleli HLA metodą genetyczną na poziomie niskiej, a następnie wysokiej rozdzielczości. Analizowano posiadaną dokumentację medyczną, z uwzględnieniem wyników badań biochemicznych (AlAT) oraz skuteczności leczenia.
Wyniki: Stwierdzono, że u pacjentów niekwalifikowanych do terapii częściej występują allele HLA DQA1*0505 (p = 0,03). Wśród pacjentów po przebytym leczeniu przeciwwirusowym allel *0505 częściej występował w grupie osób odpowiadających na terapię (p = 0,03 dla odpowiedzi wczesnej). Allel DQA1*01 pojawiał się częściej u chorych z trwałą odpowiedzią na leczenie (p = 0,09). HLA DQA1*02 (0201) występował częściej u pacjentów z dobrą wczesną odpowiedzią biochemiczną na leczenie (p = 0,06) oraz z dobrą odpowiedzią biochemiczną trwałą.
Wnioski: 1) Stwierdzono zależność przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C od alleli HLA DQA1. 2) Wykazano zależność między skutecznością leczenia interferonem α oraz interferonem z ribawiryną a allelami HLA DQA1.

Introduction: The relationships between the HLA alleles and the course of viral hepatitis C as well effectiveness antiviral treatment have been the object of investigations since several years.
Aim: To settlement of dependence among the frequency of occurrence the individual HLA DQA1 alleles and the course of hepatitis C virus infection as well as the effectiveness of antiviral treatment in paediatric patients.
Material and methods: To the investigations was included 61 patients, in age 5-18 years, in this 51 after treatment antiviral (interferon α or interferon and ribavirin), 10 not treated. In patients genetic method was conducted sign HLA alleles on low level and then high resolution. It the possessed medical records was analyzed the results of biochemical investigations (AlAT) as well as the effectiveness of treatment.
Results: It was affirmed, that in not qualified to treatment patients more often was present allel HLA DQA1*0505 (p = 0.03). Among patients after antiviral treatment allel *0505 was more often in persons’ group answering on treatment (p = 0.03 for early answer). Alleles DQA1*01 were present more often in patients from sustained viral response to treatment (p = 0.09). HLA DQA1*02 (0201) were more often in patients with good early biochemical answer to treatment (p = 0.06) as well as with good sustained biochemical answer. Conclusions: 1) It was affirmed the dependence of chronic hepatitis C virus infection course on HLA DQA1 alleles. 2) It is dependence between the effectiveness of antiviral interferon as well as interferon α with ribavirin treatment and HLA DQA1 alleles.